به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
ز بند زلف تو زد، بر دماغ من بویی
نسیم صبح ز سودا، جنون گرفت مرا
«سلمان ساوجی»
(حِ دَّ) [ ع. حده ] (اِمص.)
۱- تندی، تیزی.
۲- خشم، غضب.
(حَ دَ) [ ع. ] (ص. اِ.)۱ - امری که تازه واقع شده، نو.
۲- امری که در سنت و شرع معروف نباشد.
۳- برنا، جوان.
۴- نوزاد.
۵- غایط.
(حَ دَ) [ ع. ] (اِ.) پیشامدها، حوادث.
(حِ) [ ع. ] (اِ.) آغاز، ابتداء چیزی.
(حَ) [ ع. ] (اِ.) کجاوه، هودج.
(حَ) [ ع. ] (مص م.) گمان بردن، تخمین زدن.
(حَ دَ قِ) [ ع. حدقه ] (اِ.)
۱- مردمک چشم. ج. حدقات، احداق.
۲- در فارسی، کاسه چشم.
(حَ) [ ع. ] (مص ل.) راندن شتر با آواز و سرود.
(حُ) [ ع. ] (مص ل.) نو پیدا شدن، تازه واقع شدن.
(حُ) [ ع. ] (اِ.) جِ حد؛ اندازه‌ها.
(حُ دَ نú) [ ع. ] (ق.) تقریباً، در حدود.
(حُ) [ ع. حداء ] (اِ.) سرود و آوازی که ساربانان عرب خوانند تا شتران تیزتر روند.
(حَ) [ ع. ]
۱- (ص.) تازه، جدید.
۲- (اِ.) خبر.
۳- خبری که از رسول (ص) و ائمه نقل کنند. ج. احادیث.
(حَ) [ ع. ]
۱- (ص.) تیز، برنده.
۲- (اِ.) آهن.
(حَ دِ) [ ع. حدیده ] (اِ.)
۱- صفحه‌ای فلزی و سوراخ دار که فلزات را با گذرانیدن از آن به شکل میله نازک و مفتول درآورند.
۲- ابزاری که به وسیله آن میله فلزی را رِزوه کرده به شکل پیچ درآورند.
(حَ قِ) [ ع. حدیقه ] (اِ.) باغ، بوستان. ج. حدایق.
(حِ) [ ع. ]
۱- (ق.) روبرو، برابر.
۲- (اِ.) کفش.
۳- (مص ل.) روبرو شدن.
(حَ یا حِ قَ) [ ع. حذاقه ] (اِمص.) مهارت، چیره دستی.
(حَ ذَ)(مص ل.)۱ - پرهیز کردن.
۲- ترسیدن.
(حَ ذِ) [ ع. ] (ص.) پرهیزنده، پرهیز - کننده، ترسنده، ترسان.
