میدمد صبح و کله بست سحاب
میدمد صبح و کِلِّه بست سحاب
الصَبوح الصَبوح یا اصحاب
میچکد ژاله بر رخِ لاله
المُدام المُدام یا احباب
میوزد از چمن نسیمِ بهشت
هان، بنوشید دَم به دَم مِیِ ناب
تخت زُمْرُد زده است گل به چمن
راحِ چون لعلِ آتشین دریاب
درِ میخانه بستهاند دگر
اِفتَتِح یا مُفَتِّح الاَبواب
لب و دَندانْت را حقوق نمک
هست بر جان و سینههایِ کباب
این چنین موسِمی عجب باشد
که ببندند میکده به شتاب
بر رخِ ساقیِ پری پیکر
همچو حافظ بنوش بادهٔ ناب
شاهد که سرکشی نکند دلفریب نیست
فهم سخن به مردم دانا گذاشتیم
«رهی معیری»
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) واجب گردانیدن، فریضه کردن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) دوشیزگی را برداشتن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- از یکدیگر جدا شدن.
۲- فرق گذاشتن.
(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) رسوا شدن.
۲- (اِمص.) بی آبرویی.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- دوشیزگی را ربودن.
۲- اندک اندک ریختن آب.
۳- سر آمدن عده زن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- بهتان زدن.
۲- چیزی نو پدید آوردن.
۳- یکی از مصادر ثلاثی مزید در زبان عربی.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- گم کردن چیزی را.
۲- جستن گم شده را.
(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) ندار شدن، نیازمند گشتن.
۲- (اِمص.) فقر، تهیدستی.
(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) از هم جدا کردن.
۲- (مص م.) از گرو به در آوردن گروی.
(اَ خَ) [ ع. ]
۱- (ص تف.)بزرگوارتر.
۲- (ص.) ارجمند.
(اَ) (ص.) عجیب، شگفت آور.
(اَ دَ) (اِ.) برادر پدر، عمو.
(اَ دِ) (اِمر.) ستایش شگفت، نیکوترین ستایش.
(اَ دُ) (ص.) نک آفدم.
(اَ دَ) (مص ل.) تعجب نمودن.
( اَ ) (اِ.) درختی با برگهایی مانند پنجه انسان.
(اَ تَ)(مص م.)بلند کردن، بالا بردن.
(اَ تِ) (اِ مف.) بلند کرده، بالا برده.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ فرد.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص م.) یکی کردن، جدا کردن.
۲- (مص ل.) تنها به کاری روی آوردن.
