می‌دمد صبح و کله بست سحاب
می‌دمد صبح و کِلِّه بست سحاب
الصَبوح الصَبوح یا اصحاب
می‌چکد ژاله بر رخِ لاله
المُدام المُدام یا احباب
می‌وزد از چمن نسیمِ بهشت
هان، بنوشید دَم به دَم مِیِ ناب
تخت زُمْرُد زده است گل به چمن
راحِ چون لعلِ آتشین دریاب
درِ میخانه بسته‌اند دگر
اِفتَتِح یا مُفَتِّح الاَبواب
لب و دَندانْت را حقوق نمک
هست بر جان و سینه‌هایِ کباب
این چنین موسِمی عجب باشد
که ببندند میکده به شتاب
بر رخِ ساقیِ پری پیکر
همچو حافظ بنوش بادهٔ ناب
تا همه خلوتیان جام صبوحی گیرند
چنگ صبحی به در پیر مناجات بریم
«حافظ»
(~. شَ بِ) [ فا - عبر. ] (اِمر.) روز دوم از ایام هفته.
(یَ یا یِ کِّ) (ص.) تنها، یگانه، بی مانند.
(~. بِ زَ) (ص مر.) (عا.) کسی که در دعوا کردن و زد و خورد نظیر ندارد.
(~.) (ص فا.) بی نظیر، بی مانند، سوارِ بی همتا.
(~. خُ دَ) (مص ل.) (عا.) جا خوردن، متحیر و متعجب شدن.
(یَ یا یِ کِّ. سَ) (ص مر.) سوار یگانه، بی همتا در دلیری.
(یِ یا یِ کِّ. ش) (ص مر.) (عا.) آدم وفادار، کسی که وقتی چشمش تو روی کسی باز شد دیگر دست از او بر نمی‌دارد.
(یَ هُ) (ق مر.) (عا.) ناگهان، غیر - منتظره.
(~. چِ) (ص.) درست، تمام، کامل.
(یِ یا یَ) (اِ.)
۱- یک عدد.
۲- یک نفر، کسی.
۳- یگانه، متحد. ؛ ~ به نعل و ~ به میخ زدن کنایه از: در هواداری از هر دو طرف دعوا یا بحث سخن گفتن.
(~. بِ دُ) (اِمر.) (عا.) ستیزه، بگو مگو.
(~. یِ. نِ) (ص.) (عا.) دُردانه، بسیار عزیز. کنایه از: فرزند منحصر به فرد.
(یِ. یِ) (ق مر.)
۱- یکی پس از دیگری.
۲- فرداًفرد، هر یک جداجدا.
(یَ) (ق.)
۱- بی نظیر، بی همتا، فرد.
۲- از تقسیمات ارتش.
(یَ نِ) (ص مر.) فرد، تنها.
(یَ نَ) (حامص.) وحدت، یکتایی.
(یَ نِ) (ص.) یک گونه ؛ یکسان، یک جور.
(یِ) [ تر. ] (اِ.)
۱- کوهپایه، جای سردسیر.
۲- اقامتگاه تابستانی، جای خوش آب و هوا.
