رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
ز روی دوست مرا چون گل مراد شکفت
حواله سر دشمن به سنگ خاره کنم
«حافظ»
(مُ لَ خَّ) [ ع. ] (اِمف.) خلاصه شده، مختصر شده.
(مُ لَ خِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- بیان کننده.
۲- خلاصه کننده. ج. ملخصین.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) آنکه او را مار یا جز آن گزیده باشد.
(مُ زِ) [ ع. ] (اِفا.) لازم گرداننده.
(مُ زَ) [ ع. ] (اِمف.) الزام شده، کسی که انجام کاری بر او واجب گردیده.
(~. شُ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) مجبور شدن.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) لازم شده، چیزی که مورد لزوم است.
(مَ لَ) (ص.) (عا.) ترش و شیرین، میوه‌ای که مزه ترش و شیرین دارد.
(مَ) [ ع. ] (ص.)
۱- دروغگو.
۲- زبان - بریده.
(مَ صَ) [ ع. ] (اِمف.) چسبیده، پیوسته.
(مُ لَ طَّ) [ ع. ] (اِمف.) آلوده، ملوث.
(مُ لَ طَّ) [ ع. ] (اِمف.) تلطیف شده، نازک شده.
(مُ لَ طِّ) [ ع. ] (اِفا.) تلطیف کننده، نازک کننده.
(مُ لَ طَّ فَ) [ ع. ] (اِ.) نامه، مکتوب.
(مَ عَ) [ ع. ] (اِ.) جای بازی. ج. ملاعب.
(مِ عَ) [ ع. ] (اِ.) چیزی که با آن بازی کنند، بازیچه.
(مَ عَ بِ) [ ع. ملعبه ] (اِ.)
۱- پیراهن بی آستین که کودکان هنگام بازی می‌پوشند.
۲- بازیچه. ؛ ~ء دست کسی شدن بازیچه دست وی شدن تا هرطور بخواهد با شخص رفتار کند.
(مِ عَ قَ) [ ع. ملعقه ] (اِ.)
۱- آلتی که بدان طعام چشند و تناول کنند، قاشق، چمچه.
۲- قاشق بزرگ که به وسیله آن غذا را از دیک بیرون آورند و در ظرف ریزند.
۳- واحد وزن از معجونات و ...
(مَ عَ نَ) [ ع. ملعنه ] (اِ.)
۱- محل قضای حاجت، جای تغوط.
۲- آن چه موجب لعن شود.
۳- در فارسی: بدذاتی، شیطنت.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) لعنت شده، نفرین شده.
