روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
گفتم ای مسند جم جام جهان بینت کو
گفت افسوس که آن دولت بیدار بخفت
«حافظ»
(خُ) [ ع. ]
۱- (اِمص.) بیمناکی.
۲- (اِ.) ترس، بیم.
(~.) [ ع - فا. ] (ص مر.) ترسناک، مهیب.
(خَ وَ) [ ع. ] (اِ.) خَدَم و حَشَم.
(اِ.) پرنده‌ای است کوچک و خوش آواز و تیزپرواز.
(خَ) [ ع. ] (مص ل.) نیک پرستاری کردن.
[ په. ] (اِ.) مایعی سرخ رنگ که در رگ‌های بدن جانوران جریان دارد و تغذیه بدن از آن تأمین می‌شود. خون مرکب از گلبول‌های سرخ و سفید است. ؛ ~ به پا کردن کنایه از: جنگ و ...
(ص فا.)
۱- خونخوار.
۲- بی رحم، سنگ دل.
(اَ) (ص فا.) خونریز، بی رحم.
(نِ وُ) (اِمر.) نک خون سیاوشان.
(وُ) (اِمر.) صمغی است سرخ رنگ از درخت شیان که بومی هند و حبشه و زنگبار می‌باشد.
(کَ دَ) (مص ل.) قتل کردن.
(گَ) (ص مر.)
۱- جانوری که خونش گرم باشد.
۲- کنایه از: بامحبت.
(اِمر.)
۱- خون آمیخته به آب.
۲- اشک خونین.
(بِ) (اِمر.)
۱- خون آمیخته به آب.
۲- اشک خونین.
۳- مایعی که پس از انعقاد خون روی آن می‌ماند.
(بَ) (اِمر.) دیه، پولی که در ازای خون مقتول به بازماندگان او دهند.
(خا) (حامص.) انتقام، کینه جویی.
(خُ) (اِمر.) = خداوند: خداوند، امیر، مخدوم.
(خُ دِ) (ص مر.)
۱- مخدوم، خداوندگار، سرور.
۲- عنوان هر یک از پادشاهان آل عثمان.
(ص فا.)
۱- کسی که مردم را بکشد.
۲- سفاک.
(سَ)(ص مر.)
۱- بردبار، کسی که زود خشمگین نشود.
۲- جانوری که حرارت بدنش با حرارت محیط تغییر می‌کند. مانند بعضی از خزندگان.
