روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
ز سوز شوق دلم شد کباب دور از یار
مدام خون جگر می‌خورم ز خوان فراق
«حافظ»
(خُ) [ په. ] (اِ.)
۱- ستاره‌ای که سیارات منظومه شمسی به گرد آن می‌چرخند.
۲- هر ستاره‌ای که مرکز یکی از منظومه‌ها باشد.
(خُ رَ) (اِمر.) درخور، مناسب.
(خَ وَ نَ) [ معر. ] (اِ.)
۱- کاخ باشکوه.
۲- نام قصر باشکوهی در جده که به دستور پادشاه آن نعمان، برای بهرام گور ساخته شد.
(خُ رَ) (اِ.) نک خورنق.
(خُ رِّ) [ په. ] (اِ.) نک خرّه.
(خُ رِ) (اِ.) جذام.
(ص نسب.) از مردم خوزستان.
(خُ)(ص.)
۱- جزیره.
۲- کوفته، پایمال شده.
(خُ) [ په. ] (ص.)
۱- خوب، نیک.
۲- شاد، شادمان.
(~.) (ص.) خشک، خشکیده.
(~.) (اِ.) = خوشه. خشو:
۱- مادر زن.
۲- مادر شوهر.
(~. مَ)(مص مر. اِمر.) = خوشامد: س خنی مبنی بر تبریک و تهنیت و تعارف.
(~. یَ) (ص فا.) = خوشایند: مقبول، دلپذیر، پسندیده.
(~.)(ص فا.) کسی که به سرنوشت و پیش آمدها بدگمان نباشد.
(~.) [ فا - ع. ] (ص مر.)
۱- شاد، شادمان، بشاش.۲ - کامران، کامروا.
۳- نیکبخت، سعادتمند.
(~. حِ) [ فا - ع. ] (ص مر.) کسی که وام و بدهی خود را در سر وعده پرداخت کند.
(~. خُ) (ص مر.) کسی که خوب غذا بخورد، خوشخوار.
(~. خُ شَ) (ق مر.) اندک - اندک، کم کم.
(~.) (ص مر.)
۱- خوش خلق، نیک نهاد.
۲- در اصطلاح پزشکی: بی خطر.
(~. مَ) (اِمر) نک خُشدامن.
