روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
آبی که مرا نزد بزرگان جهان بود
خوش خوش همه بر باد غم عشق تو دادم
«انوری»
(~. رِ) [ فا - ع. ] (ص مر.) مرکوبی که نیکو سواری دهد و تند رود.
(~. مَ زِ) (ص مر.) آن چه که دارای طعم و مزه نیک باشد.
(~. نِ) (ص فا.)
۱- آن که در هر جا خوشش آید بنشیند و اقامت گزیند.
۲- در اصطلاح کشاورزی آن عده از اهالی ده که نه مالک به حساب آیند و نه زارع.
۳- به مستأجر نیز اصطلاحاً خوش نشین می‌گویند.
(خُ. یُ) [ فا - ع. ] (ص مر.) خجسته.
(خُ) (ص مر.)
۱- آبدار.
۲- تر و تازه.
(خُ دَ) (مص م.) خشک کردن.
(خُ) (اِمر.) تهنیت، تبریک.
(~. بَ) (ص مر.) نیک بخت، خوش اقبال.
(~. دِ) (حامص.) شادی، سرور.
(~. نَ)(ص مر.) خوش آواز، خوش - نغمه.
(~. نِ) (ص فا.) خطّاط.
(ش) (اِ.)
۱- چندین دانه میوه که به هم پیوسته و از شاخه درخت یا ساقه گیاه آویزان باشد.
۲- سُنبله، ششمین بُرج از بروج دوازده گانه که خورشید در حرکت ظاهری خود شهریور ماه در این برج دیده می‌شود.
(~.)(ص فا.)۱ - آن که خوشه‌های غلات یامیوه‌های درختان را می‌چیند.
۲- آن که پس از درو و جمع آوری محصول خوشه‌های باقی مانده را برای خود جمع می‌کند.
۳- آن که از هرجا چیزی (مادی یا معنوی) برای خود اندوخته کند.
(~. گِ) (ص مر.) زیبا، قشنگ.
(~. گُ) (ص فا.) خوش مزه، گوارا.
(خُ) (حامص.)
۱- نیکی، خوبی.
۲- شادمانی.
(دَ) [ په. ] (مص ل.) خشک شدن، خشکیدن.
(دِ) (ص مف.) خشک شده، خشکیده.
[ ع. ] (اِ.) برگ درخت خرما.
(خُ) [ ع. ] (مص م.)
۱- فرو رفتن در آب.
۲- در فکر فرو رفتن.
