روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
آن چه سعی است من اندر طلبت بنمایم
این قدر هست که تغییر قضا نتوان کرد
«حافظ»
(~.) [ ع. ] (مص ل.) کمر بستن.
(تَ نَ طُّ) [ ع. ] (مص ل.) سخن گفتن، نطق کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) پاک کردن، پاکیزه ساختن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)۱ - نظم دادن.
۲- پیوند دادن.
(تَ نَ عُّ) [ ع. ] (مص ل.) به ناز و نعمت زیستن.
(~. دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.)خوش - گذرانی کردن، عیاشی کردن.
(تَ نَ غُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- تیره شدن.
۲- تیره و ضایع شدن زندگی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- تیره گردانیدن.
۲- بر هم زدن عیش کسی.
(تَ نَ فُّ) [ ع. ] (مص ل.) نفوذ داشتن، نفوذ یافتن.
(تَ نَ فُّ) [ ع. ] (مص ل.) نفرت داشتن، رمیدن، بیزار بودن.
(تَ نَ فُّ) [ ع. ] (مص ل.)۱ - نفس کشیدن.
۲- تفرج کردن.
۳- استراحت و تعطیل بین ساعت‌های درس و کار مجلس، انجمن یا دادگاه.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- نفوذ دادن.
۲- روان و اجرا کردن فرمان.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) جدا کردن پول سره از ناسره.
(تَ نَ قُّ) [ ع. ] (مص ل.) روبند بستن.
(تَ نَ قُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- از جایی رفتن.
۲- نقل و آجیل خوردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- پاکیزه کردن.
۲- اصلاح کردن کلام از عیب و نقص.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- کم شمردن.
۲- ناقص کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) حروف را نقطه دار کردن.
(تَ یِ) [ ع. تنقیه ] (مص م.)
۱- پاک کردن، پاکیزه ساختن.
۲- لای روبی قنات و راه آب.
۳- وارد کردن داروی مایع به روده بزرگ از راه مقعد.
(تَ نَ مُّ) [ ع. ] (مص ل.) مانند پلنگ شدن.
