روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
سرگذشت روزگار خوشدلی از من مپرس
صفحهٔ خاطر ازین خواب فراموشم تهی است
«صائب تبریزی»
(تَ) (اِمر.) نک تندیس.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) ترسانیدن.
(تَ نَ زُّ) [ ع. ] (مص ل.) نزول کردن، پایین آمدن.
(تَ نَ زُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- دوری جستن، دوری کردن از بدی، پاک شدن.
۲- تفرج، گردش.
(تَ) (اِ.)
۱- پارچه نخی نازک و سفید که از آن پیراهن دوزند.
۲- پارچه سفید نخی و نازک که روی زخم می‌گذارند.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) کاستن، کم گردانیدن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) فرود آوردن.
۲- مرتب ساختن.
۳- (اِ.) قرآن.
۴- سودی که به پول وام داده تعلق گیرد، پولی که از مبلغ برات یا سفته پیش از سررسید کسر می‌کنند.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) کسی را از عیب و آلودگی دور کردن.
(تَ نَ تَ یا تِ) (اِ.) بافته عنکبوت.
(تَ سُ) (اِ.) معربِ تنسخ، هر چیز گرانبها و نفیس.
(تَ نَ سُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- جستجو کردن.
۲- دم زدن، نفس کشیدن.
(تَ نَ سُّ) [ ع. ] (مص ل.) عابد شدن، پارسا شدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- نظم دادن.
۲- به هم پیوستن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) شادی کردن، شادمان کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- خشک کردن آب یا رطوبت چیزی.
۲- خشک شدن شیر در پستان.
(تَ نَ صُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- مسیحی شدن، نصرانی گردیدن.
۲- به کسی یاری رساندن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) کسی را مسیحی گردانیدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- آشکار کردن معنی کلام.
۲- نسبت دادن حدیث به کسی که حدیث از او روایت شده.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) دو نیمه شدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- روی هم چیدن.
۲- مرتب کردن.
