روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
ما که از دوران ازل مستیم و عاشق، تا کنون
غالبا صورت نبندد، بعد از این تغییر ما
«سلمان ساوجی»
(تَ خا) (اِمر.)
۱- سرمایه، پول نقد.
۲- مال و متاع.
(~. گَ) (اِمر.) پولی که در صندوق اداره یا هر شرکتی می‌گذارند تا در مواقع ضروری از آن استفاده کنند.
(تُ) (ص.)
۱- تیز، برنده.
۲- جلد، چالاک.
۳- طعمی که دهان رابسوزاند، مانند: طعم فلفل.
۴- بلندی، تپه.
۵- بدخو، خشمگین.
(تُ دُ خَ) (ص مر.) تار و مار، از هم پاشیده.
(~.) (اِمر.)
۱- تیزآب.
۲- آبی که با سرعت زیاد جریان داشته باشد.
(~.) (اِمر.) باد تند و سخت که با رعد و برق شدید همراه است، توفان.
(ی) (ص مر.)بدخلق، خشمگین
(تُ دَ) (اِ.) رعد، آسمان غرش.
(تَ دُ رُ) (ص مر.) سالم، صحیح.
(تُ. رُ) (ص فا.)
۱- آن که در حرکت و رفتن سریع باشد.
۲- بی باک، بی پروا.
(تَ دِ) (اِ.) نک تندیس.
(تَ س ِ) (اِ.) نک تندیسه.
(تَ نَ دُّ) [ ع. ] (مص ل.) پشیمان شدن، پشیمانی خوردن.
(تُ دِ) (اِ.) سرازیری، سراشیبی.
(تُ دَ) (اِ.) برگِ نورسته، غنچه.
(تُ دُ) (اِ.) نک تندر.
(تُ) (حامص.)
۱- تیزی، برندگی.
۲- چابکی، چالاکی.
۳- ترش رویی، بدخُلقی.
(تُ) (ص فا.) زودرس، زودیاب.
(تُ دَ) (مص م.)
۱- تندی کردن، درشتی کردن، خشم گرفتن.
۲- سر زدن غنچه و شکوفه و برگ درخت، تژ زدن، جوانه زدن.
(تَ) (اِمر.)
۱- صورت، تصویر.
۲- مجسمه.
