دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد
حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد
زلف او دام است و خالش دانه آن دام و من
بر امید دانه‌ای افتاده‌ام در دام دوست
«حافظ»
(دَ) (مص م.) نک بیختن.
(دِ) (ص مف.) بیخته.
(بِ سْ) [ انگ. ] (اِمر.) از ورزش‌های گروهی با توپ که شبیه بازی چوگان است.
(بِ) (اِ.) نک بیستار.
[ په. ] (اِ.)
۱- برابر با دو ده، نوزده به اضافه یک.
۲- کنایه از: بسیار عالی.
(تُ چِ عَ تِ) [ فا - ع. ]
۱- در تمام مدت شبانه روز.
۲- مجازاً: همیشه، دائم.
(اِ.) واژه ایست مانند: فلان، که اشاره به یک چیز یا شخص مجهول و نامعلوم است.
(تُ) (ص.) دارای رتبه با شماره بیست.
(تُ) (ص نسب.) منسوب به بیستم، آن که یا آن چه در مرتبه بیست باشد.
(اِمر.) حقوق و مقرری به سپاهیان.
(سُ) (اِ.)
۱- شتر جوان قوی.
۲- استر، قاطر.
[ فر. ] (اِ.) نوعی شیرینی که خشک و کم وزن است.
[ په. ] (ق.) افزون، زیاد.
(تَ) (ص تف.) افزون تر، زیادتر.
(شُ) (ص مر.)
۱- بی حساب، بی اندازه.
۲- بسیار زیاد.
(ش ِ) [ په. ] (اِ.)
۱- نیزار، نیستان.
۲- جنگل کوچک.
(بِ نِ یا نَ) (ص نسب. اِمر.) بیشترین مقدار ممکن.
(بِ) [ ع. ] (اِ.) تنگی، گرفتاری.
(بَ) [ ع. ] (ص.) سفید، روشن.
(بَ یا بِ ض ِ یا ضَ) [ ع. بیضه ] (اِ.)
۱- تخم مرغ.
۲- خایه، خصیه.
۳- کلاهخود. ؛ ~در کلاه داشتن کنایه از: رسوا شدن، مفتضح شدن.
