دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد
حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد
گذار بر ظلمات است خضر راهی کو
مباد کآتش محرومی آب ما ببرد
«حافظ»
(دِ) (اِمر.) هذیان، سخنان بی معنی.
(اِمص.) پاک کردن زنگ از روی آیینه، شمشیر و سلاح‌های دیگر به وسیله چوب بید و چوب‌های دیگر.
(مُ یا مِ) (اِمر.) درختی است از گونه بید، با شکوفه‌های معطر که عرق آن نشاط آور است.
(اِ.) حفظ، از بر کردن، حافظه.
(اِ.) جامه خواب، نهالی و توشک، بستر.
(اِ.)
۱- رعد و برق.
۲- صاعقه، طوفان.
[ ع. بئر ] (اِ.) چاه.
(نِ) (اِ.) نک ویرانه.
(ص مر.)
۱- گمراه، منحرف از راه.
۲- بی انصاف.
۳- آن که کارهای ناشایسته کند.
(هِ) (اِمر.)
۱- راه کج.
۲- بیابانی که راه به جایی نداشته باشد.
(زَ) (اِ.) = بارزد. پیرژد. بیرزه. بیرزی. بارزد: براده فلزات.
(بِ رَ) [ تر. ] (اِ.)پرچم درفش. ج. بیارق.
(بِ رَ) [ تر - فا. ] (اِفا.) علمدار، پرچمدار.
(بِ یا بَ یا رَ) (اِ.) پارچه نخی نازک.
۱ - (اِمر.) کیسه، کیسه پول.
۲- (ص مر.) بی شرم، پُررو.
[ په. ] (اِ.)
۱- خارج.
۲- ظاهر چیزی.
۳- محلی که برای وقت گذرانی به آن جا می‌روند.
(مَ دَ) (مص ل.)
۱- خارج شدن.
۲- نمایان شدن.
۳- سرکشی کردن.
(ص نسب.)
۱- خارجی.
۲- بخشی از عمارت که مخصوص پذیرایی مهمانان بوده‌است.
۳- بیگانه.
(ص مر.) بی میل، متنفر.
(زَ دِ) (ص فا.) غربال کننده.
