دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد
حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد
جوانا سر متاب از پند پیران
که رای پیر از بخت جوان به
«حافظ»
(زَ دَ) (مص ل.)
۱- ریشه زدن.
۲- نقش زدن.
(کَ دَ) (مص ل.) ریشه دوانیدن.
(تَ) [ په. ] (مص م.)
۱- الک کردن،
۲- غربال کردن.
(تِ) (ص مف.) الک شده.
(خُ یا خَ) (ص مر.) زمینی که از علف و گیاهان هرزه پاک شده باشد.
[ په. ] (اِ.) درختی است از تیره بیدها، بی میوه، سایه دار، دارای شاخه‌های مستقیم و بلند. چوبش کم دوام است از پوست آن ماده‌ای به نام سالیسین به دست می‌آید که تب بُر است.
(اِ.) = پت: حشره‌ای است ریز با بال‌های باریک که پارچه‌های پشمین را می‌خورد بیو، بیب، بیتک هم گفته شده.
(بَ) (اِمر.) نوعی از پیکانِ تیر که به شکل برگ بید است.
(بَ یا بِ یْ) [ ع. ] (اِ.) بیابان، ج. بیداوات.
[ په. ] (اِ.) ستم، ظلم.
(ص.)
۱- کسی که در خواب نباشد؛ مق خوابیده.
۲- آگاه، هوشیار.
(بَ) (ص مر.) خوشبخت، نیک - اختر.
(دِ) (ص مر.) دل آگاه، هوشیار.
(دَ) (ص.) تند و جلد.
(بِ دُ) (اِمر.) سیاره زهره، ناهید.
(خِ) (اِمر.) شکرکی که روی درخت بید بوجود می‌آید. از آن برای نرم کردن، سفید و شیرین کردن دارو استفاده می‌کنند.
(بَ یا بِ یْ دَ) [ ع. ] (اِ.) خرمن (جو، گندم). خرمنگاه ؛ ج. بیادر.
(دَ تَ) (اِمر.) پستانداری از راسته جوندگان که نسبتاً بزرگ است با وزن بیست کیلوگرم و قد هفتادوپنج سانتیمتر، موهای بدنش زیباست و به همین مناسبت شکار می‌شود. سگ آبی.
(دَ) [ معر. ] (اِ.)
۱- پیاده.
۲- یکی از مهره‌های شطرنج. ج. بیادق.
۳- راهنما در سفر.
(دِ) (ص مر.)
۱- آزرده.
۲- عاشق، دلداده.
