حال دل با تو گفتنم، هوس است
حالِ دل با تو گفتنم، هوس است
خبرِ دل شِنُفتَنَم، هوس است
طَمَعِ خام بین که قِصهٔ فاش
از رقیبان نَهُفتَنَم، هوس است
شبِ قدری چنین عزیزِ شریف
با تو تا روز خُفتنم، هوس است
وه که دُردانهای چنین نازک
در شبِ تار سُفتنم، هوس است
ای صبا امشبَم مَدَد فرمای
که سحرگه شکفتنم، هوس است
از برای شَرَف به نوُکِ مژه
خاکِ راهِ تو رفتنم، هوس است
همچو حافظ به رَغمِ مُدَعیان
شعرِ رندانه گفتنم، هوس است
کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد
محقق است که او حاصل بصر دارد
«حافظ»
(~.) [ ع. ] (اِ.) بادیه، صحرا.
(بَ) [ ع. ] (اِ.) اوُل، آغاز، ابتدا.
(بَ وَ نْ) [ ع. ] (ق.) در آغاز، در ابتدا.
(بِ نِ) (ص. ق.)
۱- فاقد، بی بهره.
۲- بی (نشانه فقدان یا نبودن).
(~.) [ ع. ] (ص نسب.) ابتدایی، آغازی.
(بَ دَ) [ ع. ] (ص نسب.) بیابانی.
(بَ دَ یَّ) [ ع. بدویه ] (اِمص.)
۱- بادیه نشینی، بیابان گردی.
۲- عقب ماندگی.
(~. لِ) (ص مر.) سِمج، سخت انتقام.
(~. رِ) (ص مر.)
۱- آن که مرتکب کارهای بد شود، بدکردار.
۲- شریر، موذی.
۳- فاسق، زناکار، روسپی.
(~. گِ) (ص مر.) زشت، نازیبا.
(~. گُ)(ص مر.)
۱- کسی که سوءظن دارد.
۲- حسود.
۳- مغرض.
(~. گُ هَ)(ص مر.) بدنژاد. بدسرشت.
(بَ) [ ع. ] (اِ. ص.)
۱- نو، تازه.
۲- دانشی که به بیان زیباییهای صنایع شعری میپردازد.
۳- عجیب، نادر.
(بَ) [ ع. ] (اِ.) عوض، جانشین.
(بَ. یُ) (ص.) بدشگون، ناخجسته، شوم.
(بَ هِ) [ ع. بدیهه ] (اِ.) بدون اندیشه سخن گفتن یا شعر سرودن.
(بَ) [ ع. ] (ص نسب.)
۱- روشن، آشکار.
۲- آن چه که عقل برای پذیرفتنش نیاز به استدلال ندارد.
(بَ یّ) [ ع. ] (اِ.) جِ بدیهه.
۱- امور بدیهی، چیزهای کاملاً آشکار و واضح.
۲- وقایع غیرمنتظره.
(بَ ذّ) [ ع. ] (ص.) بسیار بخشنده.
(بَ) [ ع. ] (اِ.) تخم، دانه. ج. بذور.
