حال دل با تو گفتنم، هوس است
حالِ دل با تو گفتنم، هوس است
خبرِ دل شِنُفتَنَم، هوس است
طَمَعِ خام بین که قِصهٔ فاش
از رقیبان نَهُفتَنَم، هوس است
شبِ قدری چنین عزیزِ شریف
با تو تا روز خُفتنم، هوس است
وه که دُردانهای چنین نازک
در شبِ تار سُفتنم، هوس است
ای صبا امشبَم مَدَد فرمای
که سحرگه شکفتنم، هوس است
از برای شَرَف به نوُکِ مژه
خاکِ راهِ تو رفتنم، هوس است
همچو حافظ به رَغمِ مُدَعیان
شعرِ رندانه گفتنم، هوس است
سلامت همه آفاق در سلامت توست
به هیچ عارضه شخص تو دردمند مباد
«حافظ»
(~. اَ) [ ع - فا. ] (حامص.) تخم - افشانی، پاشیدن بذر.
(بَ) [ ع. ] (مص ل.) بخشیدن، دادن.
(بَ لِ) (اِ.) شوخی، لطیفه.
(~.) [ فا. ] (اِفا.)آدم شوخ، خوش - محضر.
(بَ) [ ع. ] (ص.) بی شرم، شوخی کن، ناسزاگو.
و بوم (بَ رُ) (اِمر.) زمین، سرزمین.
(~.) [ ع. ] (ص.) نیکوکار، نکوکردار.
(بِ رِّ) [ ع. ] (اِ.) نیکی، نیکوکاری.
یخ نوشتن (بَ. یَ. نِ وِ تَ) (مص ل.) کنایه از: به هیچ شمردن، نابوده انگاشتن.
(بُ)
۱- ریشه فعل «بریدن»
۲- عمل جدا کردن ورقهای بازی.
۳- (ص فا.) در ترکیب به معنی «برنده» آید: چوب بر، آهن بر. ؛~خوردن جابه جا و در هم آمیخته شدن کارها یا ورقهای بازی.
(بَ رّ) [ ع. ] (اِ.) خشکی، دشت، بیابان.
(بُ رّ) [ ع. ] (اِ.) گندم.
(~.) [ په. ] (اِ.) بار درخت، میوه.
(بَ) (اِ.)
۱- بالا.
۲- بلند.
۳- نزد. پیش.
۴- هنگام.
(~.) [ په. ] (اِ.)
۱- سینه.
۲- آغوش، کنار.
۳- طرف، جانب.
۴- ضلع خارجی زمین یا ساختمان که به طرف کوچه یا خیابان راه باشد.
(~.) (اِ.) = بیر. ویر:
۱- حفظ.
۲- به خاطر نگاه داشتن.
(بَ. اَ ثَ) [ فا - ع. ] (حراض.) از پی، به دنبال.
(بَ. اَ گُ. دَ) (مص ل.) بزرگ نمودن عیب و ایراد.
(بَ. دِ تُ. نِ شَ تَ) (مص ل.) خشمگین شدن، نهایت خشم.
(~. دَ) (مص م.)
۱- از دست دادن.
۲- تلف کردن.
۳- نابود ساختن.
