آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
گفتم که کی ببخشی بر جان ناتوانم
گفت آن زمان که نبود جان در میانه حائل
«حافظ»
(مُ جِ) [ ع. ]
۱- (اِ.) سبب، باعث.
۲- (اِفا.) ایجاب کننده.
(جَ) [ ع. ] (اِمف.) ایجاد شده.
(جِ) [ ع. ] (اِفا.) به وجود آورنده، آفریننده.
(مُ جِ) [ ع. مؤجر ] (اِفا.) اجاره دهنده، کرایه دهنده.
(جِ) [ ع. ] (اِفا.) سخن مختصر و کوتاه.
(جِ) [ ع. ] (اِفا.) به دردآورنده، دردناک.
(مَ ج) [ ع. ] (اِ.)
۱- گودالی که در آن آب ایستد.
۲- جای ترس و بیم.
(مُ وَ جَّ هْ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- پسندیده، مقبول.
۲- صاحب جاه و مقام.
(مُ) [ ع. ] (اِمف.) آفریده، هست شده.
(~.) [ ع. ] (اِمف.) جِ. موجود.
(مُ وَ حِّ) [ ع. ] (اِفا.) یکتاپرست.
(حِ) [ ع. ] (اِفا.)وحشت انگیز، ترس - آور.
(خُ رِ) (اِمر.) آفتی است که در موهای سر افتد و موجب شقه و نیمه شدن طولی تارهای مو شود.
(ص فا.) دارنده مو، آنچه دارای خط باشد، دارای تَرَک.
(مَ وَ دَّ) [ ع. موده ] (مص ل.) دوستی، رفاقت.
(مَ وَ دَّ) [ ع. ] (اِمف.) به امانت گذاشته شده.
[ ع. ] (اِفا.)
۱- اذیت کننده، آزار رساننده.
۲- در فارسی، بداندیش، حیله گر.
[ په. ] (اِ.)
۱- مورچه.
۲- کنایه از: شخصی ح قیر و کوچک.
(اِمر.) حالتی که قبل از تب و لرز عارض شود و آن چنان است که گویی جاروی تر بر پشت شخص کشند وی احساس سرما کند.
(مُ وَ رَّ) (ص.) گرفته شده از فارسی به معنای کج، خمیده.
