آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در میکده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
سبب مپرس که چرخ از چه سفله پرور شد
که کام بخشی او را بهانه بی سببیست
«حافظ»
(مَ) [ ع. ] (اِ.) جِ مولی.
(مَ) [ ع. ] (اِ.) جِ مولود؛ فرزندان.
(مَ نِ) [ ع. ] (اِ.) جِ مانع ؛ بازدارنده‌ها.
(مَ هِ) [ ع. ] (اِ.) جِ موهبت ؛ بخشش‌ها و انعام‌ها.
(مَ کِ) [ ع. ] (اِ.) جِ موکب.
(مَ یِ) [ ع. موائد ] (اِ.) جِ مائده.
(مُ) [ انگ. ] (اِ.) دستگاه تلفن قابل حمل بدون سیمی که با استفاده از امواج رادیویی، ارتباط تلفنی بین دو نقطه را برقرار سازد، تلفن همراه.
(بَ یا بِ) [ په. ] (اِ.) روحانی دین زرتشتی. ج. موبدان.
(بِ) [ ع. ] (اِفا.) هلاک کننده، مهلک.
(مَ بِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- جای هلاکت.
۲- وعده گاه، میعاد.
۳- زندان.
(مَ) [ ع. ] (اِ.) مرگ.
(ص فا.) کسی که ریسمان می‌تابد.
(مُ) [ فر. ] (اِ.) استحاله عنصری، جهش، دگرگونی آنی.
(مُ تُ) [ فر. ] (اِ.)
۱- دستگاهی که سبب به کار انداختن و تولید ماشین می‌شود.
۲- دستگاهی که انواع انرژی را به انر ژی مکانیکی تبدیل می‌کند.
۳- موتورسیکلت.
(~. لِ) [ فر. ] (اِ.) دوچرخه‌ای که به وسیله موتور حرکت می‌کند.
(مُ ثَّ) [ ع. ] (اِمف.) استوار کرده شده، مورد اطمینان و وثوق.
(مَ یا مُ) [ ع. ] (اِمف.) مورد اطمینان، معتمد، موثق.
(مَ یا مُ) [ ع. ] (اِ.)
۱- جنبش و چین - خوردگی سطح آب. ج. امواج.
۲- جریان تند و ناگهانی.
(مُ. ش کَ) (اِ.) سد مانندی که برای جلوگیری از پیشروی آب در امتداد ساختمان -های ساحلی درست می‌کنند.
(ص.) موژان ؛ چشم زیبا و پُر کرشمه.
