آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
بازآی ساقیا که هواخواه خدمتم
مشتاق بندگی و دعاگوی دولتم
«حافظ»
(مَ ض) [ ع. ] (اِ.) جِ موضع ؛ جاها، مکان‌ها.
(مُ ضَ عَ) [ ع. مواضعت ]
۱- (مص ل.) با یکدیگر قرار نهادن، قرار گذاشتن.
۲- موافقت کردن.
۳- (اِ.) قرارداد ج. مواضعات.
(مُ) [ ع. مواطاه ] (مص ل.) موافقت کردن با کسی در امری.
(مَ طِ) [ ع. ] (اِ.) جِ موطن.
(مَ طِ) [ ع. ] (اِ.) جِ موطی ء؛ جاهای قدم، قدمگاه‌ها.
(مُ ظِ) [ ع. ] (اِ فا.) نگهبان، مراقب.
(مُ ظِ بَ) [ ع. مواظبه ] (مص م.) مراقب بودن.
(مَ عِ) [ ع. ] (اِ.) جِ موعد.
(مُ عَ دَ) [ ع. مواعده ] (مص ل.) به یکدیگر وعده دادن.
(مَ عِ) [ ع. ] (اِ.) جِ موعظه ؛ پندها، نصیحت‌ها.
(مَ) [ ع. ] (اِ.) جِ میعاد؛ وعده‌ها، موعودها.
(مُ فِ) [ ع. ] (اِ فا.) سازگار، مطابق، هم رأی.
(مُ فِ قَ) [ ع. موافقه ] (مص ل.) سازش کردن، همراهی کردن، سازگاری.
(~. مِ) [ ع - فا. ] (اِمر.) ورقه‌ای مکتوب مبنی بر موافقت دو تن، دو گروه یا دو دولت در امری.
(مَ قِ) [ ع. ] (اِ.) جِ موقع.
(مُ قَ عَ یا قِ ع) [ ع. مواقعه ]
۱- (مص ل.) جنگ کردن با کسی.
۲- جماع کردن.
۳- (اِمص.) حرب، ستیزه.
۴- جماع، آمیزش.
(مَ) [ ع. ] (اِ.) جِ میقات.
(مُ) [ ع. موالاه ] (مص ل.) دوستی و پیوستگی داشتن با کسی.
(مَ لِ) [ ع. ] (اِ.) جِ مولد.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) دوست دارنده.
