آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
پیر پیمانه کش من که روانش خوش باد
گفت پرهیز کن از صحبت پیمان شکنان
«حافظ»
(مُ لَ خَّ) [ ع. ] (اِمف.) خلاصه شده، مختصر شده.
(مُ لَ خِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- بیان کننده.
۲- خلاصه کننده. ج. ملخصین.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) آنکه او را مار یا جز آن گزیده باشد.
(مُ زِ) [ ع. ] (اِفا.) لازم گرداننده.
(مُ زَ) [ ع. ] (اِمف.) الزام شده، کسی که انجام کاری بر او واجب گردیده.
(~. شُ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) مجبور شدن.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) لازم شده، چیزی که مورد لزوم است.
(مَ لَ) (ص.) (عا.) ترش و شیرین، میوه‌ای که مزه ترش و شیرین دارد.
(مَ) [ ع. ] (ص.)
۱- دروغگو.
۲- زبان - بریده.
(مَ صَ) [ ع. ] (اِمف.) چسبیده، پیوسته.
(مُ لَ طَّ) [ ع. ] (اِمف.) آلوده، ملوث.
(مُ لَ طَّ) [ ع. ] (اِمف.) تلطیف شده، نازک شده.
(مُ لَ طِّ) [ ع. ] (اِفا.) تلطیف کننده، نازک کننده.
(مُ لَ طَّ فَ) [ ع. ] (اِ.) نامه، مکتوب.
(مَ عَ) [ ع. ] (اِ.) جای بازی. ج. ملاعب.
(مِ عَ) [ ع. ] (اِ.) چیزی که با آن بازی کنند، بازیچه.
(مَ عَ بِ) [ ع. ملعبه ] (اِ.)
۱- پیراهن بی آستین که کودکان هنگام بازی می‌پوشند.
۲- بازیچه. ؛ ~ء دست کسی شدن بازیچه دست وی شدن تا هرطور بخواهد با شخص رفتار کند.
(مِ عَ قَ) [ ع. ملعقه ] (اِ.)
۱- آلتی که بدان طعام چشند و تناول کنند، قاشق، چمچه.
۲- قاشق بزرگ که به وسیله آن غذا را از دیک بیرون آورند و در ظرف ریزند.
۳- واحد وزن از معجونات و ...
(مَ عَ نَ) [ ع. ملعنه ] (اِ.)
۱- محل قضای حاجت، جای تغوط.
۲- آن چه موجب لعن شود.
۳- در فارسی: بدذاتی، شیطنت.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) لعنت شده، نفرین شده.
