آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
بیاموزمت کیمیای سعادت
ز همصحبت بد جدایی جدایی
«حافظ»
(مَ یا مِ بَ) [ ع. ] (اِ.) پوشاک، پوشیدنی، ج. ملابس.
(مُ لَ بَّ) [ ع. ] (اِمف.) پوشیده، لباس پوشیده.
(مَ) [ ع. ]
۱- (اِمف.) پوشیده شده.
۲- (اِ.) پوشاک، هرچیز پوشیدنی.
(مِ لَّ) [ ع. مله ] (اِ.)
۱- کیش، آیین.
۲- پیروان یک دین.
۳- مردم یک کشور.
(مُ تَ ئِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- التیام یافته، به شده، بهبود یافته.
۲- به هم پیوسته.
(مُ تَ بَ) [ ع. ] (اِمف.) خلط شده، مشتبه.
(مُ تَ بِ) [ ع. ] (اِفا.) خلط کننده، مشتبه سازنده.
(مُ تَ ثِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- بوسه دهنده.
۲- آن که دهان وی با نقاب یا دهان بند بسته شده.
(مُ تَ ثَ) [ ع. ]
۱- (اِمف.) بوسیده شده.
۲- (اِ.) جای بوسه.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِ.) پناهگاه، جای پناه.
(مُ تَ) [ ع. ملتجی ء ] (اِفا.) پناه جوینده، پناه برنده.
(مُ تَ حِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- لحیم شده، به هم پیوسته.
۲- زخمی که سر آن به هم آمده و التیام یافته.
(مُ تَ زِ) [ ع. ] (اِ فا.)
۱- ملازم، همراه.
۲- متعهد.
(~. شُ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) متعهد شدن، مجبور شدن.
(مُ تَ ص) [ ع. ] (اِفا.) برچسبنده.
(مُ تَ طِ) [ ع. ] (اِفا.) متلاطم، مواج، خروشان (موج، دریا).
(مُ تَ فّ) [ ع. ] (ص.) پیچیده، درهم پیچیده (گیاه و جز آن).
(مُ تَ فِ) [ ع. ] (اِفا.) آگاه، متوجه.
(مُ تَ قا) [ ع. ] (اِ.) محل تلاقی، جای به هم رسیدن.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) دیدار کننده، ملاقات کننده.
