آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
تابد فروغ مهر و مه از قطره های اشک
باران صبحگاه ندارد صفای اشک
«رهی معیری»
(مُ تَ دَ) [ ع. ] (اِمف.) به امانت داده شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) پوشیده، پنهان.
(مُ تَ طِ) [ ع. ] (اِفا.) ساکن.
(مُ تَ عِ) [ ع. ] (اِفا.) گیرنده همه چیز را، همه را فراگیرنده.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- حساب دار، دفتردار خزانه.
۲- تمام فراگیرنده.
(~.) [ ع. ]
۱- (اِمف.) همه را فراگرفته.
۲- (ص.) تمام، کامل.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) غالب، چیره شونده.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) برابر، هموار.
(مُ تَ بِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- آنکه از راه استثمار دیگران نیرومند و توانگر شده‌است.
۲- استثمارگر.
(مُ تَ رِ) [ ع. ] (اِمف.) زشت دانسته، کراهت داشته.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) آن که طلب کفایت کند، کفایت خواه.
(مُ) (حامص.) گله کردن، شکایت کردن.
(مَ) (حامص.) حالتی که از نوشیدن الکل در شخص ایجاد شود، مست بودن، سکر. ؛ ~ و راستی کنایه از: شنیدن حرف درست و بدون دروغ.
(مَ جِ) [ ع. ] (اِ.) جای سجده، محل عبادت. ج. مساجد.
(مُ سَ جَّ) [ ع. ] (اِمف.) سخن با سجع و قافیه.
(مُ سَ جَّ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- سجل کرده شده.
۲- ثابت شده.
۳- قطعی.
(~. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص م.) ثابت کردن.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) سجده شده، عبادت شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) زندانی، دربند.
(مَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- پاک کردن.۲ - کشیدن دست تر به فرق سر و روی پاها هنگام وضو گرفتن.
