آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
مکن به چشم حقارت نگاه در من مست
که آبروی شریعت بدین قدر نرود
«حافظ»
(مُ رِ) [ ع. ] (اِفا.) شتاب کننده.
(مُ رِ) [ ع. ] (اِفا.) اسراف کننده، ولخرج.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) شادمان، خوشحال.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) دزدیده شده.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) سرایت کننده.
(مُ سَ طّ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- هموار، صاف.
۲- گسترده، پهن شده.
(مَ طَ) [ ع. ] (اِ.) خط کش. ج. مساطر.
(مَ سَ طَّ) [ ع. ] (اِمف.) نوشته شده.
(مَ طَ رَ) [ ع. مطره ] (اِ.) خط کش. ج. مساطر.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) نوشته شده.
(مَ رِ) [ ع. مسطوره ] (اِ.) نمونه، نمونه کالا.
(مُ سَ عَّ) [ ع. ] (ص.) نیک بخت.
(مُ عَ) [ ع. ] (اِمف.) قیمت کرده شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) نیکبخت، خجسته، فرخنده.
(مَ عا) [ ع. ] (اِ.)
۱- سعی، کوشش.
۲- مسلک، راه.
۳- تصرف.
(مَ قَ) [ ع. ] (اِ.) محل افتادن.
(مُ قَ) [ ع. ] (اِمف.) ساقط کرده، حذف کرده شده.
(مَ قَ طُ رَّ) [ ع. ] (اِ.) زادگاه.
(مَ قَ) [ ع. ] (اِ.) نوعی شیرینی شبیه ژله که از نشاسته وشکر و مواد معطر می‌سازند.
(مُ سَ قَّ) [ ع. ] (اِمف.) سقف دار.
