آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
دوست گو یار شو و هر دو جهان دشمن باش
بخت گو پشت مکن روی زمین لشکر گیر
«حافظ»
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) جادو شده، فریفته.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) ساییده شده، کوبیده شده.
(مَ) (اِ.) نوعی کفش که صلحا و امرا در پا می‌کردند.
(مَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) وضع یا فرایند تبدیل موجودی به موجودی پست تر و زشت تر.
۲- (اِمص.) دگرگون سازی.
(مُ سَ خَّ) [ ع. ] (اِمف.) تسخیر شده.
(~. شُ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) مغلوب شدن.
(~. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص م.) فتح کردن، تسخیر کردن.
(مَ خَ رِ) [ ع. مسخره ] (اِ.) ریشخند، شوخی.
(مَ خَ رِ) (حامص.) مسخره بودن، شوخی، استهزاء.
(مَ سَ خَ) [ ع. ] (اِ.) آن چه موجب خشم و سخط گردد. ج. مساخط.
(مَ سَ خِّ) [ ع. ] (اِفا.) گرم کننده، حرارت دهنده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) ناخوش، منفور، مکروه.
(مَ سَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- ریسمانی از لیف یا پوست درخت خرما.
۲- ریسمان محکم.
(مُ سَ دَّ) [ ع. ]
۱- (اِمف.) استوار شده، محکم شده.
۲- (ص.) مرد راست و درست.
۳- امر راست و درست و استوار.
(مُ سَ دَّ) [ ع. ] (اِمف.) شش پهلو، شش ضلعی، شش تایی.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- بسته شده.
۲- باز داشته شده.
(مَ سَ رَّ) [ ع. مسره ] (اِ.) شادمانی، خوشی.
(مَ رَ جِ) [ ع. مسرجه ] (اِ.) چراغدان، چراغ پایه.
(مَ رَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- چراگاه.
۲- تماشا - خانه.
(مِ رَ) [ ع. ] (اِ.) آلتی که به وسیله آن موها را منظم و مرتب کنند، شانه.
