رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(نَ) (اِمر.) امام جماعت.
(نَ یا نِ) (اِمر.) اندیشه یا طرحی که کسی مطرح می‌کند تا دیگران نیک یا بد بودنش را تأیید کنند.
(نِ)(اِمر.)نوشته‌ای که هنوز پاک - نویس نشده و پس از حک و اصلاح، پاک - نویس می‌شود.
(ش ِ اُ دِ)(ص مف.)بی قدر، ناچیز.
(پَ) (اِمر.) پولی که پیش از موعد مقرر به کارگران و حقوق بگیران پرداخت شود، مساعده.
(پَ دِ) (اِ.) فیلم کوتاهی که دربردارنده منتخبی از نماهای حساس و جذاب فیلم اصلی باشد و نمایش فیلم اصلی را در آینده‌ای نزدیک نوید دهد.
(ق مر.) جلو جلو، پیشاپیش.
(کَ دَ) (مص م.) فرستادن، از پیش فرستادن.
(کِ وَ) [ فا - ع. ] (ص مر.)
۱- مقدم، پیشگام، پیشرو، پیش قدم.
۲- یکی از مدارج طریقت، آن که درجه پیش کسوتی دارد.
۳- قدیم ترین و بزرگ ترین پهلوان یک زورخانه که حق تقدم در پهلوانی دارد.
(~.) [ فا - ع. ] (حامص.)۱ - مقامی بالاتر از مرید و فروتر از شیخ.
۲- در ورزش، کسی که بر دیگران سابقه بیشتری در آن ورزش دارد.
(کِ دَ) (مص م.) مطرح کردن، عنوان کردن.
(حامص.)
۱- جلوگیری کردن.
۲- پیش از بروز بیماری اقدام کردن.
(اِمر.) شاش، بول.
(دَ) (اِمر.)
۱- دستمزد پیش از انجام کار.
۲- معامله نقد.
(پِ) (اِ.)
۱- پیشِپیش را گویند که از آن پیشتر چیزی نباشد، ازل.
۲- لیاقت و شایستگی.
(اِ.)
۱- جبین، جلوی سر بین ابرو و موی سر.
۲- بخت، اقبال.
(بُ لَ) (ص مر.) خوش اقبال، نیک اختر.
(دَ) (مص ل.) کرنش کردن.
(نَ دَ) (مص ل.) تواضع کردن، سر فرود آوردن.
(هَ) (ص مر.) پیشرو. طلایه دار.
