رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(هُ) (اِ.) (عا.) صدا، آواز، فریاد.
(~.) (اِ.) چرک و زرداب زخم.
(هُ وَ) [ ع. ] (ضم.)
۱- ضمیر مفرد مذکر غایب: او، آن.
۲- در نزد عرفا منظور خداوند است.
(هُ. اَ تَ) (مص ل.) (عا.) چو انداختن، شایعه پراکندن.
(هُ. دَ) (مص ل.) (عا.) شایع شدن.
(هُ. کَ دَ) (مص م.) مسخره کردن، بی آبرو کردن.
(هُ یَ) (اِ.) مرغ حق گو، مرغ شب آویز.
(~.) [ ع. هوی ] (اِ.) میل نفس، آرزو.
(هَ) [ ع. هواء ] (اِ.)
۱- گازی است بی رنگ و بو و بی طعم و نامریی که تمام کره زمین را فرا گرفته‌است.
۲- جو، فضا. ؛ ~ی گرگ و میش آغاز روشن شدن هوا در صبح.
(~.) (اِ.) (عا.) اوضاع، احوال، شرایط. ؛ ~ پس بودن کنایه از: نامناسب و معمولاً خطرناک بودن اوضاع.
(~. گِ رِ تَ) (مص ل.)
۱- بالا رفتن، اوج گرفتن.
۲- پیشرفت کردن، ترقی کردن.
(~. بُ) (اِمر.) تجهیزات و ساز و برگی است که از راه هوا حمل می‌شود.
(~. جِ) [ ع. ] (اِ.) جِ هاجره ؛ شدت گرما.
(~. جِ) [ ع. ] (اِ.)جِ هاجس ؛ آرزوهای نفسانی که در دل بگذرد.
(~. خا) (ص فا.)۱ - مشتاق، آرزومند.
۲- حامی، طرفدار.
(~. خُ)(حامص.)تفریح، گردش، استراحت.
(~.) (ص فا.) طرفدار، حامی.
(هَ دِ) [ ع. ] (اِ.) جِ هودج.
(~.) (اِ.) (عا.) داد و فریاد، سر و صدا.
(هَ) (اِ.) (عا.) آنچه از سقف یا دیوار خانه فرو ریزد، صدای فرو ریختن سقف.
