رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(هُ نَ رِ) (اِ.) آموزشگاهی که در آنجا انواع هنر تعلیم داده می‌شود، هنرسرا.
(~. مَ) (ص.) دارای هنر، صنعتگر، آن که آثار هنری می‌آفریند.
(~. ش) (ص.)۱ - هنرمند.
۲- بازیگر تئاتر یا سینما.
(هُ نَ. کَ دِ) (اِ.) آموزشگاه عالی که در آنجا هنر و صنعت تعلیم داده می‌شود.
(~.) (ص نسب.) منسوب به هنر.
۱- آن چه که در آن هنر به کار رفته.
۲- هنرور، هنرمند.
(هَ) (ق.) تا این زمان، تا این هنگام، تاکنون.
(هُ) (اِ.) ذخیره، توشه.
(هَ) [ په. ] (اِ.)
۱- وقار، سنگینی.
۲- قصد، اراده.
۳- معرفت، دانایی.
۴- از تقسیمات ارتش که مرکب از سه گردان است.
(هِ) (اِ.) پیچش شکم، شکم روش.
(هَ) (اِ.) تندی، تیزی، شتاب.
(هِ) (اِ.)
۱- وقت، زمان.
۲- موسم، فصل.
۳- زمان مرگ.
(هِ مِ) (اِ.)
۱- جمعیت مردم.
۲- معرکه.
۳- شور و غوغا، داد و فریاد.
(~.) (ص فا.) جنگجو، ماجراجو.
(~. تَ) (مص ل.) معرکه گرفتن.
(~. نَ دَ) (مص ل.) برپا کردن مجلس نقّالی و شعبده بازی.
(~. کَ دَ) (مص ل.) آشوب برپا کردن، سر و صدا کردن، سر و صدا راه انداختن.
(~.) (اِمر.) معرکه گیر.
(هَ گُ) (ص.)۱ - ستبر، کلفت.
۲- بسیار، فراوان.
(هَ) [ ع. هنی ء ] (ص.)
۱- گوارا.
۲- آن چه بی رنج و بی زحمت به دست آید.
(هَ) (ق.)
۱- هنوز.
۲- نیز، هم چنین.
