رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(هَ) (ق.) هر زمان، هر وقت.
(هَ زِّ) [ ع. هزه ] (اِمص.) تحریک، یک بار جنباندن.
(هُ) [ په. ] (اِ.) زبان، لسان.
(هَ) [ ع. ] (ص.) لاغر.
(هَ مَ) [ ع. هزیمه ] (اِ.) شکست لشکر، پراکندگی لشکر.
(~. تَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) شکست خوردن، پراکنده شدن.
(هَ زِ مَ) [ ع. هزیمه ] (اِ.) چاه، چاه پُر آب.
(هَ نِ) (اِ.) خرج.
(هَ بَ. شُ دَ) (مص ل.) (عا.) مفتون و حیران کسی شدن و همه اوقات خود را صرف او کردن.
(~. کَ دَ) (مص م.) (عا.) کسی را در فشار گذاشتن و با اصرار و ابرام و خواهش و تمنا به کاری وادار کردن.
(هَ)۱ - (فع.)سوم شخص مفرد از «هستن» موجود است، وجود دارد.
۲- (اِمص.) هستی، وجود.
۳- دارایی.
(هَ تُ)(اِمر.)(عا.)همه موجودی و دارایی.
(هَ تَ رَ یا رِ) (اِ.) جوال مانندی که از چوب و نی بافته باشند و بر پشت الاغ گذارند و به وسیله آن خشت و آجر و خاک حمل کنند.
(هَ تَ) (مص ل.)
۱- وجود داشتن، موجود بودن.
۲- وقوع داشتن، حاصل بودن.
(هَ تِ) (اِ.)
۱- دانه سفتِ داخل میوه‌ها.
۲- نقطه، گروه یا توده اصلی.
۳- بخشی از یاخته که معمولاً در وسط یا کنار آن قرار دارد.
۴- قسمت مرکزی اتم. ؛ ~ مرکزی مرکز حقیقی، اصل و منشأ.
(هَ) (اِ.) دانه میوه، هسته.
(~.) (ص.) خَستو، مقر، معترف، کسی که اعتراف می‌کند.
(هَ) (حامص.)
۱- وجود.
۲- دارایی، ثروت.
(هَ سَ) (اِ.) یخ و آب فسرده.
(هَ) (اِ.) یخ، هسر.
