رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(هَ رَ) [ په. ] (ص.) احمق، نادان.
(هَ رِ)
۱- (صِ مر.) همه کاره، کسی که به هر کاری دست بزند.
۲- پیک، قاصد.
۳- جاسوس.
۴- (اِمر.) دیگ.
(هُ کُ پُ کُ) (ص مر.) (عا.) بسیار ارزان قیمت.
(هِ) [ فر. ] (اِ.) رب النوع قدرت و نیرو در افسانه‌های یونان.
(هَ گِ) [ په. ] (ق.) اصلاً، ابداً.
(هَ گِ زِ) (ق.) همیشگی، ابدی.
(هُ رّ) (ق. اصت.) آواز پنهانی دل در حالت ترس و نگرانی.
(ه) (اِ.) شهر هرات.
(هِ رُِ)
۱- (ق.) (عا.) چون خواهند کسی را به خواری بیرون کنند، این لفظ را بر زبان رانند.
۲- (اِصت.) آواز خنده.
(هَ سَ) [ ع. هریسه ] (اِ.) هلیم (حلیم) غذایی تهیه شده از گوشت و گندم پخته شده و لِه شده.
(هُ) (اِ.) آواز هولناک، صدای حیوان درنده.
(هِ وَ)
۱- (ص نسب.) منسوب به هرات.
۲- (اِ.) زر خالص که در هرات رایج بود.
(هِ)
۱- عدد ۱۰۰۰.
۲- (اِ.) بلبل و هزاردستان.
(هَ) (اِمر.) بلبل.
(~.) (اِمر.) کنایه از:
۱- خرقه درویشان که بخیه بسیاری بر آن زده باشند.
۲- آسمان پر ستاره.
(هِ رُ اِ) [ ع - فا. ] (اِمر.) مجموعه ۱۰۰۱ نام خدای، اسما الهی.
(هَ) (اِ.) بلبل.
(هِ. ش)(اِمر.) جعبه یا صندوقچه‌ای که داخل آن دارای خانه‌های متعدد بوده و از آن برای حمل لوازم سفر استفاده می‌کردند.
(~. بِ) (اِمر.) کنایه از: آفتاب، خورشید.
(~.) (اِمر.) هزارلا؛ بخش سوم معده نشخوارکنندگان که داخل آن لایه لایه‌است.
