گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(مُ تَ وَ حِّ) [ ع. ] (اِفا.) ترسیده، وحشت کرده.
(مُ تَ وَ رِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- به ورطه افتنده، فرو رونده.
۲- به کار دشوار افتاده.
(مُ تَ وَ رِّ) [ ع. ] (اِفا.) پارسا، پرهیزگار.
(مُ تَ وَ رِّ) [ ع. ] (اِفا.) آماسیده، ورم کرده.
(مُ تَ وَ سِّ) [ ع. ] (اِفا.) تکیه کننده.
(مَ تَ وَ سِّ) [ ع. ] (اِفا.) میانه، میانه رو، میانگین.
(مُ تَ وَ سِّ) [ ع. ] (اِفا.) کسی که دست به دامان دیگری بزند، توسل جوینده.
(مُ تَ وَ شِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- پوشنده جامه.
۲- آن که شمشیر به پهلو آویزد.
(مُ تَ وَ ضّ) [ ع. ] (اِ.)
۱- جای وضو گرفتن.
۲- مستراح، مبال.
(مُ تَ وَ طِّ) [ ع. ] (اِفا.) اقامت کننده، مقیم شونده.
(مُ تَ وَ غِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- نیک مشغول شونده در کاری.
۲- دور رونده در شهرها؛ ج. متوغلین.
(مُ تَ وَ فِّ) [ ع. ] (اِفا.) حرمت نگاه دارنده.
(مُ تَ وَ فّا) [ ع. ] (اِمف.) مرده، فوت شده.
(مُ تَ وَ قِّ) [ ع. ] (اِفا.) افروزنده، فروزان، نورانی.
(مُ تَ وَ قِّ) [ ع. ] (اِفا.) امیدوار، چشم دارنده.
(مُ تَ وَ قِّ) [ ع. ] (اِفا.) درنگ کننده، در یک جا ایستاده.
(مُ تَ وَ لِّ) [ ع. ] (اِفا.) زاییده شده، تولد یافته.
(مُ تَ وَ لّ) [ ع. ] (اِفا.) سرپرست، مباشر، سرپرست املاک موقوفه.
(مُ) [ ع. ] (اِ.) جِ متن.
(مُ تَ وَ هِّ) [ ع. ] (اِفا.) گمان برنده، خیال کننده.
