شاهنامه فردوسی – آفرینش ماه

گفتار اندر آفرینش ماه

       

چراغست مر تيره شب را بسيچ            ببد تا توانى تو هرگز مپيچ‏

         چو سى روز گردش بپيمايدا            شود تيره گيتى بدو روشنا

          پديد آيد آنگاه باريك و زرد             چو پشت كسى كو غم عشق خورد

         چو بيننده ديدارش از دور ديد            هم اندر زمان او شود ناپديد

         دگر شب نمايش كند بيشتر            ترا روشنايى دهد بيشتر

         بدو هفته گردد تمام و درست            بدان باز گردد كه بود از نخست‏

         بود هر شبانگاه باريكتر            بخورشيد تابنده نزديكتر

         بدينسان نهادش خداوند داد            بود تا بود هم بدين يك نهاد

 

                       

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید
جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

متوحش

(مُ تَ وَ حِّ) [ ع. ] (اِفا.) ترسیده، وحشت کرده.

متورط

(مُ تَ وَ رِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- به ورطه افتنده، فرو رونده.
۲- به کار دشوار افتاده.

متورع

(مُ تَ وَ رِّ) [ ع. ] (اِفا.) پارسا، پرهیزگار.

متورم

(مُ تَ وَ رِّ) [ ع. ] (اِفا.) آماسیده، ورم کرده.

متوسد

(مُ تَ وَ سِّ) [ ع. ] (اِفا.) تکیه کننده.

متوسط

(مَ تَ وَ سِّ) [ ع. ] (اِفا.) میانه، میانه رو، میانگین.

متوسل

(مُ تَ وَ سِّ) [ ع. ] (اِفا.) کسی که دست به دامان دیگری بزند، توسل جوینده.

متوشح

(مُ تَ وَ شِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- پوشنده جامه.
۲- آن که شمشیر به پهلو آویزد.

متوضا

(مُ تَ وَ ضّ) [ ع. ] (اِ.)
۱- جای وضو گرفتن.
۲- مستراح، مبال.

متوطن

(مُ تَ وَ طِّ) [ ع. ] (اِفا.) اقامت کننده، مقیم شونده.

متوغل

(مُ تَ وَ غِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- نیک مشغول شونده در کاری.
۲- دور رونده در شهرها؛ ج. متوغلین.

متوفر

(مُ تَ وَ فِّ) [ ع. ] (اِفا.) حرمت نگاه دارنده.

متوفی

(مُ تَ وَ فّا) [ ع. ] (اِمف.) مرده، فوت شده.

متوقد

(مُ تَ وَ قِّ) [ ع. ] (اِفا.) افروزنده، فروزان، نورانی.

متوقع

(مُ تَ وَ قِّ) [ ع. ] (اِفا.) امیدوار، چشم دارنده.

متوقف

(مُ تَ وَ قِّ) [ ع. ] (اِفا.) درنگ کننده، در یک جا ایستاده.

متولد

(مُ تَ وَ لِّ) [ ع. ] (اِفا.) زاییده شده، تولد یافته.

متولی

(مُ تَ وَ لّ) [ ع. ] (اِفا.) سرپرست، مباشر، سرپرست املاک موقوفه.

متون

(مُ) [ ع. ] (اِ.) جِ متن.

متوهم

(مُ تَ وَ هِّ) [ ع. ] (اِفا.) گمان برنده، خیال کننده.


دیدگاهتان را بنویسید