دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
اگر با غیرتی با درد باشی
و گر بی غیرتی نامرد باشی
«عبیذ زاكانی»
(تَ) [ ع. ] (مص م.) روشن گفتن، آشکار ساختن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- برگردانیدن.
۲- مشتق ساختن واژه‌ای از ریشه یا مصدر.
(تَ صَ عُّ) (مص ل.) بالا رفتن.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.) بالا رفتن، صعود کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- کوچک کردن.
۲- کوچک کردن معنی واژه‌ای به وسیله ادات تصغیر، مانند «چه» «ک».
(تَ صَ فُّ) [ ع. ] (مص م.)
۱- چیزی را به دقت نگریستن.
۲- کتابی را صفحه به صفحه و به دقت مطالعه کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.) دست زدن.
(تَ یِ) [ ع. تصفیه ] (مص م.)
۱- پاک کردن، صاف کردن.
۲- پالایش.
(تَ صَ لُّ) [ ع. ] (مص ل.) سخت شدن.
(تَ صَ لُّ) [ ع. ] (مص ل.) لاف زدن، تملّق گفتن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) اراده کردن، آهنگ انجام کاری کردن.
(تَ صَ نُّ) [ ع. ] (مص ل.) حالتی را به طور ساختگی به خود گرفتن، ظاهرسازی.
(تَ صَ نُّ) [ ع. ] (ص نسب.) ساختگی، مصنوعی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) ساختن، مهیا کردن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) دسته دسته کردن.
۲- نوشتن کتاب یا رساله.
۳- (اِ.) نوعی شعر که با آهنگ خوانده شود. ج. تصانیف.
(تَ صَ وُّ) [ ع. ] (مص ل.)فرو شدن، فرود آمدن.
(تَ صَ وُّ) [ ع. ] (مص ل.) پنداشتن، صورت کسی یا چیزی را به ذهن آوردن.
(تَ صَ وُّ) [ ع. ] (مص ل.) صوفی شدن، به عرفان پرداختن.
(تَ صَ وُّ) [ ع. ] (مص ل.) خودداری نمودن از عیب.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- راست و درست دانستن.
۲- رای موافق دادن مجلس یا هیأت وزیران به لایحه‌ای.
