دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
شاید به گرد قافلهٔ بیخودان رسم
ای پیر دیر، همتی امداد کن مرا
«صائب تبریزی»
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) صورت کسی یا چیزی را کشیدن.
۲- (اِمص.) تصویرگری، صورت سازی. ج. تصاویر.
۳- صورتی که بر کاغذ، دیوار و غیره کشند.
۴- شرح دادن، شرح و بیان. ؛ ~سه بعدی تصویری که عمق و ...
(~. بَ) (حامص.) تهیه تصاویر به وسیله فیلمبرداری، عکاسی یا نقاشی.
(~. گَ) (حامص.)
۱- تهیه تصاویر از عکس، نقاشی و همانند آن.
۲- تصویرسازی.
(تَ حُ) [ ع. ] (مص ل.) با هم خندیدن.
(تَ دّ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) ضد یکدیگر بودن.
۲- (اِمص.) ناسازگاری.
(تَ رُ) [ ع. ] (مص م.) یکدیگر را زدن، زد و خورد کردن.
(تَ) [ ع. ] (اِ.) جِ تضریس. چیزهای دندانه دار.
(تَ عُ) [ ع. ] (مص ل.) دو چندان شدن.
(تَ فُ) [ ع. ] (مص ل.) به هم یاری رساندن.
(تَ مُ) [ ع. ] (مص ل.) ضامن یکدیگر شدن.
(تَ ضَ جُّ) [ ع. ] (مص ل.) اظهار آزردگی کردن از اندوه.
(تَ یِ) [ ع. تضحیه ] (مص م.)
۱- قربانی کردن گوسفند، شتر و مانند آن.
۲- غذا دادن به کسی هنگام چاشت.
(تَ ضَ رُّ) [ ع. ] (مص ل.) زیان دیدن.
(تَ ضَ رُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- زاری کردن.
۲- التماس کردن.
(تَ ضَ رُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- شعله ور شدن آتش.
۲- برافروخته شدن از خشم.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- سخن چینی کردن.
۲- فتنه انگیختن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) دندانه دار کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- دو برابر کردن.
۲- ضعیف کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) گمراه کردن.
(تَ ضَ مُّ) [ ع. ] (مص ل.) در برداشتن، شامل بودن.
