دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
خامان ره نرفته چه دانند ذوق عشق
دریادلی بجوی دلیری سرآمدی
«حافظ»
(تَ) [ ع. ] (مص م.) زشت کردن روی.
(تُ شَ) (اِ.) زیرانداز، بستر، رختخواب.
(تَ شَ کُّ) [ ع. ] (مص ل.) شکر کردن، سپاسگزاری.
(تَ شَ کُّ) [ ع. ] (مص ل.) صورت پذیرفتن، شکل گرفتن.
(~. چِ) (اِمصغ.) زیرانداز کوچک معمولاً چهارگوش از یک ماده نرم و دارای پوشش که بر روی آن می‌نشینند.
(تَ شَ کُّ) [ ع. ] (مص ل.) به شک افتادن، گمان کردن.
(تَ شَ کِّ) [ ع. ] (مص ل.) شکایت کردن، گله کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) شکل دادن به چیزی، سازمان دادن.
(تَ) [ ع. ] (اِ.) جِ تشکیل. سازمان‌های مختلف، ادارات و مؤسسات.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) در شک انداختن، شک آوردن.
(تَ) (اِ.) خارپشت، تیرانداز.
(تَ شَ یُّ) [ ع. ] (مص ل.) شیخ شدن، پیر گردیدن.
(تَ شَ یُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- پیروی کردن.
۲- مذهب شیعه داشتن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- استوار کردن.
۲- بلند کردن، برافراشتن.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- بدرقه رفتن.
۲- جنازه را تا محل دفن همراهی کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- عشق بازی، هوس رانی.
۲- کارهای کودکانه کردن.
(تَ حُ) [ ع. ] (مص م.) در تصرف خود آوردن، صاحب شدن.
(تَ دُ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- برخورد کردن.
۲- پیش آمدن، رخ دادن.
(تَ دُ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- درست شدن.
۲- راست آمدن.
(تَ دُ) [ ع. ] (مص ل.) به هم کوفتن، سخت به هم خوردن دو چیز.
