دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
به شوق چشمه نوشت چه قطره‌ها که فشاندم
ز لعل باده فروشت چه عشوه‌ها که خریدم
«حافظ»
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- خط کشی کردن.
۲- سطربندی کردن.
(تِ) [ ع. ] (اِ.) عدد نُه.
(تِ) [ ع. ] (اِ.) عدد نود.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) نرخ گذاشتن برای چیزی، بها تعیین کردن.
۲- (اِ.) تبدیل ارز.
(تِ) [ ع. ] نود (۹۰).
(تَ سَ سُ) [ ع. ] (مص ل.) سفسطه کردن، استدلال باطل کردن.
(تَ سَ طُ) (مص ل.)
۱- احمق شدن.
۲- هذیان گفتن.
۳- انکار حقایق کردن، سوفسطایی کردن.
(تَ سَ فُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- فرود آمدن.
۲- پست شدن.
(تَ یِ) [ ع. تسقیه ] (مص م.) آب دادن، سیراب کردن.
(تَ سَ سُ) [ ع. ] (مص ل.) پیوسته شدن، پشت سر هم بودن.
(تَ سَ لُّ) [ ع. ] (مص ل.) چیره شدن، غلبه یافتن.
(تَ سَ لِّ) [ ع. ] (مص ل.) از اندوه رها شدن.
(تَ یَ) [ ع. تسلیه ] (مص م.) دلخوشی دادن، رهایی بخشیدن از اندوه.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) سلاح پوشانیدن، سلاح دادن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) گماشتن، چیره دست کردن، مسلط ساختن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) گردن نهادن.
۲- سلام گفتن.
۳- پذیرفتن شکست و متوقف کردن جنگ.
۴- (اِ.) حالت اطاعت و فرمانبرداری.
۵- (ص.) مطیع، فرمانبردار.
(تَ مِ) (اِ.) بند چرمی که بدان چیزی را بندند. ؛ ~ از گُرده کسی کشیدن الف - کارهای پرمشقت به کسی تحمیل کردن.
۲- کسی را مرعوب کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- مسمط ساختن شعر.
۲- آویختن چیزی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- فربه ساختن.
۲- روغن دار کردن.
(تَ یِ) [ ع. تسمیه ] (مص م.) نام نهادن، نامیدن.
