به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
شب تنهاییم در قصد جان بود
خیالش لطف‌های بی‌کران کرد
«حافظ»
(جَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) اجازه دادن، رخصت دادن.
۲- (اِ.) گذرنامه، پاسپورت.۳ - (مص ل.) گذشتن، گذشتن از جایی.
(جُ) (اِ.)
۱- هاون سنگین و چوبین، مهراس.
۲- چوبی که ستوران را بدان رانند.
(جَ س) [ ع. ] (اِ.) جِ جوسق.
(جَ وّ) [ ع. ] (ص.) بسیار جولان کننده.
(جُ یا جَ) (اِ.)
۱- کیسه، کیسه بزرگ ساخته شده از پارچه خشن.
۲- پارچه خشن و یا ضخیم.
۳- یک لنگه بار.
۴- بدن (انسان).
۵- چیزی گشاده. ؛در ~ کسی نگنجیدن فریب کسی را نخوردن.
(~.) (اِمر.) سوزن بزرگی که برای دوختن جوال و پارچه‌های ضخیم به کار می‌رود.
(~. رَ تَ) (مص ل.) با کسی مقابله و معارضه کردن و از پسش برآمدن.
(جَ لِ یا لَ) [ ع. جواله ] (اِ.) بسیار جولان کننده، بسیار گردنده.
(جَ مِ) [ ع. ] (اِ. ص.) جِ جامعه و جامع.
(جَ) [ په. ] (ص. اِ.) هر چیز کم سن. مق پیر.
(جَ نِ) [ ع. ] (اِ.) جِ جانب ؛ کناره‌ها.
(جَ مَ) (ص مر.) کریم، بخشنده.
(~.) (حامص.) بخشندگی، سخاوت.
(جَ نِ) (اِ.) شاخه تازه درخت.
(جَ هِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- جِ جوهر؛ گوهران.
۲- هر یک از سنگ‌های گرانبها مانند الماس یاقوت، زمرد و مانند آن که به عنوان زینت و زیور به کار می‌رود.
(~.) [ ع. ] (اِ.) اشیاء زینتی که از جواهر می‌سازند.
(~.) [ ع. ] (اِ.) جِ جواهر. جج. جوهر.
(جَ یِ) [ ع. ] (اِ.) جِ جایزه.
(اِ.) جوی.
(جَ یا جُ) (اِمر.) حبه‌ای است شبیه به جو و باریک تر و درازتر از آن.
