به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
در این بازار گر سودیست با درویش خرسندست
خدایا منعمم گردان به درویشی و خرسندی
«حافظ»
(بَ) (ص فا.) جهنده، جست زننده.
(بُ) (اِ.) نوعی آبگوشت که با گوشت بُز، حبوبات، سبزی و مواد دیگر درست کنند.
(بِ یا بُ) (اِ.) ابزاری که به وسیله آن زنگ آیینه، تیغ و مانند آن را بزدایند.
(بُ. دِ) (ص مر.) ترسو، جبان.
(بَ رَ) (اِ.) دانه گیاه کتان که از آن روغن گیرند.
(بُ زُ) (ص.)
۱- دارای حجم، وسعت یا کمیت زیاد.
۲- برجسته، نمایان.
۳- بالغ، بزرگسال.
۴- دارای سن بیشتر.
۵- عنوان احترام آمیز برای پدر، مادر، دایی و...
۶- رییس، پیشوا.
(~. دِ)(ص.) نامبردار، مشهور.
(~. تَ) (مص م.) احترام گذاشتن، تکریم کردن.
(~.) (ص مر.) سالمند، مسن.
(بُ زُ) (ص مر.)
۱- شریف، محترم.
۲- باشکوه، با جلال.
(بَ زَ) (اِ.) قورباغه.
(بُ لِ) (اِمر.) بچه بز، بز خردسال.
(بَ زَ سَ مِ) (اِمر.) جلبک.
(بَ زَ غِ) (اِ.) چلپاسه، مارمولک.
(بَ) [ په. ] (اِ.) جشن و طرب و مهمانی.
(ی) (~.) (ص فا.) آن که مجلس عیش و مهمانی را آرایش می‌کند، بزم آراینده.
(بَ وَ) [ په. ] (اِ.) غذای حاضری، ساندویچ.
(بُ مَ جِّ) (اِ.) سوسمار.
(بُ مُ) (اِمر.) پرنده‌ای از راسته دوندگان جزو تیره کازوآرها که وضع و شکل ظاهر آن کاملاً شبیه شترمرغ است ولی قد وی کمی از شترمرغ کوتاه تر و گردنش مخصوصاً از گردن شترمرغ قصیرتر است. ساق پای وی نیز ...
(بَ) (اِمر.) مجلس شراب و جشن و جای عیش و شادمانی و ضیاف خانه.
