به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
باکم از بار گنه نيست که در روز جزا
عشق او را سند بي‌گنهي خواهم کرد
«پژمان بختياري»
(~. گَ تَ. اَ تَ) (ص.) بدبخت، بداقبال.
(~. گُ تَ)(مص م.) = برگماردن: مأمور کردن، منصوب کردن.
(بَ گِ) (اِ.) مجازاً قطعه کاغذ یا مقوا برای نوشتن یادداشت.
۲- مدرک.
۳- میوه گوشتالوی هسته دار که هسته آن را بیرون آورده آن را خشک کنند.
۴- فرم (فره).
(~.) (اِ.) جعبه یا قفسه کشوداری که برگه‌ها را در آن قرار می‌دهند.
(بَ چِ) (اِمصغ.) تقسیمات کوچکتر یک پهنه برگ، برگک، برگ کوچک.
(بَ) [ ع. بری ء. ] (ص.) بی گناه، مبرا، پاک. مق. گناهکار.
(بَ رِّ) [ ع - فا. ] (ص نسب.) بیابانی، دشتی.
(بَ) [ ع. ] (ص.)
۱- بی گناه.
۲- بیزار، برکنار.
(بِ) (ص.)
۱- برشته.
۲- کباب شده.
(بِ) [ انگ. ] (اِ.)
۱- نوعی بازی ورق که چهار بازیکن دارد و دو به دو با هم بازی می‌کنند.
۲- در علم پزشکی نام دندان مصنوعی ای است که روی دو دندان طبیعی اطرافش تکیه داده می‌شود.
(بِ جَ) (اِ.) = بریزن. برزن: تابه گلین یا سفالین که روی آن نان پزند؛ اجاق، تنور.
(بَ) [ معر. ] (اِ.) نامه رسان، پیک، چاپار.
(بُ دَ) [ په. ]
۱- (مص م.) جدا کردن، پاره کردن.
۲- پیمودن، سپردن.
۳- نقب زدن، حفر کردن.۴ - (مص ل.) خسته شدن، بی انگیزه شدن.
(بُ دَ نِ)(مص ل.)راهزنی، دزدی.
(بُ دِ) (ص مف.)
۱- قطع کرده، جدا شده.
۲- شکافته شده.
۳- زخم شده.
۴- ختنه شده.
۵- خسته و ناتوان شده.
(بَ زَ) (اِ.) غربال، غربیل.
(بَ شَ) (اِ.) ابریشم.
(~. زَ) (ص فا.) نوازنده ابریشم.
(~. نَ) (ص فا.) نوازنده ابریشم، چنگی.
(بِ) (اِ.) خوشه انگور.
