رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
ساقی بیار جامی و از خلوتم برون کش
تا در به در بگردم قلاش و لاابالی
«حافظ»
(مُ تَ جِ) [ ع. ] (اِفا.)۱ - یاری خواهنده.
۲- دلیر و توانا.
(مُ تَ جِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- خواهنده روشنایی.
۲- (ص.) روشن، تابان.
(مُ تَ نَ) [ ع. ] (اِمف.) دلیل، مدرک، چیزی که به آن استناد کنند، دارای سند.
(مُ تَ نِ) [ ع. ] (اِفا.) استنادکننده. ج. مستندین.
(مُ تَ س ِ) [ ع. ] (اِفا.) به کرکس ماننده.
(مُ تَ ش ِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- نفس از بینی کشنده.
۲- آن که آب یا مایعی دیگر در بینی استنشاق کند.
(مُ تَ ص) [ ع. ] (اِفا.) یاری - خواهنده.
(مُ تَ طِ) [ ع. ] (اِفا.) بازپرس، بازجو.
(مُ تَ ظِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- آنکه مهلت خواهد، مهلت خواهنده.
۲- انتظار دارنده.
(مُ تَ فِ) [ ع. ] (اِفا.) رم کننده، رمنده. ج. مستنفرین.
(مُ تَ کِ) [ ع. ] (اِمف.) زشت، ناپسند.
(مُ تَ کِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- سر باز زننده و خودداری کننده از انجام کاری.
۲- کسی که از رؤیت احضاریه یا حکم قرار دادگاه خودداری کند.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) نور جوینده. ستاره‌ای که از خود نور ندارد. مق منیر. ؛ستاره ~ ستاره‌ای که از خود نور ندارد.
(مُ تِ) (اِ.)
۱- طعمه جانوران شکاری.
۲- غم و اندوه.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِمف.) سرگشته، حیران.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِمف.) ذلیل شده، خوار.
(مُ تَ جَ) [ ع. ] (ص.) زشت و قبیح.
(مُ تَ زَ) [ ع. ] (اِفا.) استهزا کننده، ریشخند کننده.
(مُ تَ لَ) [ ع. ] (اِمف.) نابوده شده، هلاک شده، از بین رفته.
(مُ جِ) [ ع. ] (اِفا.) لایق، سزاوار.
