رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
ای خوشا مستانه سر در پای دلبر داشتن
دل تهی از خوب و زشت چرخ اخضر داشتن
«پروین اعتصامی»
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) یاری خواهنده.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِمف.) کسی که از او استغاثه و فریادخواهی شده.
(مُ تَ رَ) [ ع. ] (اِمف.) غریب شمرده، شگفت دانسته.
(مُ تَ رِ) [ ع. ] (اِفا.) کسی که به زبان‌ها و آداب و عادات غریبان (اروپاییان و آمریکاییان) آگاه است ؛ مق. مستشرق ؛ ج. مستغربین.
(مُ تَ رِ) [ ع. ] (اِفا.) فرو رونده، غوطه ور شده، غرقه.
(مُ تَ فِ) [ ع. ] (اِفا.) آمرزش خواه.
(مُ تَ غِ لِّ) [ ع. ] (اِ.)
۱- زمینی که از آن غله برداشت کنند.
۲- خانه یا دکانی که اجاره بدهند.
(مُ تَ غِ لّ) [ ع. ] (اِ.) ج. مستغل.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) بی نیاز.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) فریادخواه، دادخواه.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِمف.) استفاده شده، گرفته شده.
(مُ تَ رَ) [ به سیاق ع. ] (ص.) کسی که در پوشیدن لباس و آداب و عادات شیوه فرنگیان را تقلید کند.
(مُ تَ عِ لُ) [ ع. ] (اِ.) یکی از اجزای اصلی که بحر رجز از آن‌ها تشکیل شود.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) استفاده کننده، فایده گیرنده، بهره مند.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) کسی که طلب فیض کند.
(~. شُ دَ) [ ع - فا. ] (مص م.) فیض بُردن، نیکی دریافت کردن.
(مُ تَ بَ) [ ع. ] (اِمف.) زشت شمرده، قبیح دانسته.
(مُ تَ بَ) [ ع. ] (اِمف.) زمان آینده.
(مُ تِ بِ) [ ع. ] (اِفا.) استقبال کننده، به پیشواز رونده.
(مُ تَ قَ رّ) [ ع. ] (اِمف.) پایدار، استوار، استقرار یافته، قرار گرفته.
