رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
سرایی را كه صاحب نیست ویرانی است معمارش
دل بی عشق می گردد خراب آهسته آهسته
«صائب تبربزی»
(مُ تَ دَ) [ ع. ] (اِمف.) به امانت داده شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) پوشیده، پنهان.
(مُ تَ طِ) [ ع. ] (اِفا.) ساکن.
(مُ تَ عِ) [ ع. ] (اِفا.) گیرنده همه چیز را، همه را فراگیرنده.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- حساب دار، دفتردار خزانه.
۲- تمام فراگیرنده.
(~.) [ ع. ]
۱- (اِمف.) همه را فراگرفته.
۲- (ص.) تمام، کامل.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) غالب، چیره شونده.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) برابر، هموار.
(مُ تَ بِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- آنکه از راه استثمار دیگران نیرومند و توانگر شده‌است.
۲- استثمارگر.
(مُ تَ رِ) [ ع. ] (اِمف.) زشت دانسته، کراهت داشته.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) آن که طلب کفایت کند، کفایت خواه.
(مُ) (حامص.) گله کردن، شکایت کردن.
(مَ) (حامص.) حالتی که از نوشیدن الکل در شخص ایجاد شود، مست بودن، سکر. ؛ ~ و راستی کنایه از: شنیدن حرف درست و بدون دروغ.
(مَ جِ) [ ع. ] (اِ.) جای سجده، محل عبادت. ج. مساجد.
(مُ سَ جَّ) [ ع. ] (اِمف.) سخن با سجع و قافیه.
(مُ سَ جَّ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- سجل کرده شده.
۲- ثابت شده.
۳- قطعی.
(~. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص م.) ثابت کردن.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) سجده شده، عبادت شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) زندانی، دربند.
(مَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- پاک کردن.۲ - کشیدن دست تر به فرق سر و روی پاها هنگام وضو گرفتن.
