می‌دمد صبح و کله بست سحاب
می‌دمد صبح و کِلِّه بست سحاب
الصَبوح الصَبوح یا اصحاب
می‌چکد ژاله بر رخِ لاله
المُدام المُدام یا احباب
می‌وزد از چمن نسیمِ بهشت
هان، بنوشید دَم به دَم مِیِ ناب
تخت زُمْرُد زده است گل به چمن
راحِ چون لعلِ آتشین دریاب
درِ میخانه بسته‌اند دگر
اِفتَتِح یا مُفَتِّح الاَبواب
لب و دَندانْت را حقوق نمک
هست بر جان و سینه‌هایِ کباب
این چنین موسِمی عجب باشد
که ببندند میکده به شتاب
بر رخِ ساقیِ پری پیکر
همچو حافظ بنوش بادهٔ ناب
چشم دل باز کن تا جان بینی
آنچه نادیدنی است آن بینی
«هاتف اصفهانی»
(کِ) [ یو. ] (اِ.) عبادتگاه مسیحیان.
(کِ ش) [ فر. ] (اِ.)
۱- نوشته یا تصویری حک شده روی فلز که در چاپ از آن استفاده کنند.
۲- قالب، باسمه.
(~.) [ فر - فا. ] (ص نسب.)
۱- منسوب به کلیشه.
۲- قالبی، باسمه‌ای.
(کَ) [ ع. ] (ص.)
۱- کند، سست.
۲- مانده شده.
(کَ) [ ع. ] (ص.) هم سخن، هم صحبت.
(~. دَ) [ ع - فا. ] (ص مر.) مبارک دست، کامیاب.
(کَ) [ ع. ] (ص نسب.) موسوی، پیرو حضرت موسی، یهودی.
(کِ نِ) (اِ.) دستمال کاغذی، مأخوذ از نام تجاری دستمال کاغذی.
(کِ) [ فر. ]
۱- (اِ.) ساختمان یا بخشی در بیمارستان یا مراکز بهداشتی - درمانی که به درمان بیماران یا مراقبت پزشکی از بیماران سرپایی اختصاص داشته باشد، درمانگاه. (فره).
۲- (ص.) بالینی.
(کُ یِ یا یَ) [ ع. کلیه ] (اِ.) قلوه، هر یک از دو عضو لوبیایی شکل که عضو مترشح دستگاه ادراری را به وجود می‌آورند.
(کُ لّ یِّ) [ ع. ]
۱- (مص جع.) کلیت.
۲- (اِ.) همه، جمعاً.
(کَ) (اِ.) غلیواج، زغن.
(کُ) (اِ.) گلیون، جامه هفت رنگ.
(کُ یَ) [ ع. ] (ص نسب.) مربوط یا منسوب به کلیه.
(کِ) [ فر. ] (اِ.) وسیله‌ای به شکل میله خمیده فلزی یا پلاستیکی برای نگه داشتن ورقه‌های کاغذ، مقوا و مانند آن، گیره.
(کُ چِ) (اِ.)
۱- نان، قرص نان.
۲- جامه نیم تنه.
(~.) (اِ.) = کلید: کلید چوبین که بدان کلیدان را بگشایند.
(کِ) (ص.) لوچ، احول.
(~.) (اِ.) انگشت کوچک دست یا پا.
(کَ) (اِ.) = کلک: جغد.
