رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
حافظ از جور تو حاشا که بگرداند روی
من از آن روز که دربند توام آزادم
«حافظ»
(هَ دَ) (مص ل.) وحشت کردن، ترسیدن.
(هَ دِ) (ص مف.) ترسیده، ترسانیده شده.
(هَ) (اِمص.) قی، استفراغ.
(هَ هَ) (ص. ق.) پاره پاره، چاک چاک.
(هِ کَ) (اِ.) (عا.) زود کاشتن زراعت.
(هَ رَ) [ ع. ] (اِمص.) گریز، فرار.
(هِ بَ) (اِ.) نک. هیربد.
(هِ) (اِ.) (عا.) هرج و مرج، بی قانونی. ؛ شهر ~ جایی که در آن بی نظمی و بی قانونی و هرج و مرج حکمفرما باشد.
(هُ) (اِصت.) (عا.) صدایی که از بالا کشیدن مواد مایع از کاسه یا قاشق در دهان برآید.
(هِ) [ فر - انگ. ] (اِ.) واحد بسامد برابر یک سیکل (دور) در ثانیه.
(هُ) (ص نسب.) (عا.) چیز رقیق و مایع گونه‌ای که بتوان آن را هرت کشید. ؛ ~ بالا کشیدن لاجرعه هرت کشیدن.
(هَ ثَ) [ ع. ] (اِ.) شیر بیشه.
(هَ) (اِ.) آشوب، فتنه.
(هَ جُ مَ) [ ازع. ] (اِمر.)
۱- فتنه و آشوب.
۲- بی نظمی، بی قانونی.
(هَ) (ص نسب.)
۱- آواره، دوره گرد.
۲- زن بدکاره، روسپی.
(هَ دَ) (ص.) (عا.) بی نظم، بی قاعده، قاراشمیش، قر و قاطی.
(هُ. کِ دَ) (عا.) به طور دسته - جمعی به جایی وارد شدن.
(هَ چَ چَ یا چِ) (اِمر.) آنکه در خوراکی و گذران سربار دیگران است، طفیلی.
(هَ زِ)
۱- (ق مر.) پیوسته، دایماً.
۲- (ص مر.) آن چه که در هر روز یک بار انجام پذیرد.
۳- (اِمر.) سوره‌ای یا دعایی یا اسمی که هر روز آن را باید بخوانند، ورد.
(هَ) (ص.) (حامص.)
۱- یاوه گویی.
۲- ولگردی.
