رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
دلم که لاف تجرد زدی کنون صد شغل
به بوی زلف تو با باد صبحدم دارد
«حافظ»
(هُ جَ) (ص.) خوب، نیکو.
(هَ) [ ع. ] (ص.)
۱- لیئم، ناکس.
۲- آن که پدرش آزاد و مادرش کنیز باشد.
(هِ) (اِ.) قسمت‌های مایع جسد و مردار.
(هُ) [ ع. هدی ] (اِ.) رستگاری، راهنمایی.
(هُ) [ ع. ] (ص.) جِ هادی.
(هَ) [ ع. ] (اِ.) جِ هدیه.
(هِ یَ) [ ع. هدایه ] (اِمص.) راهنمایی، راه راست نمودن.
(هَ دَ) [ ع. ] (مص ل.) باطل شدن، ضایع شدن.
(هَ دَ) [ ع. ] (اِ.) نشانه، غرض، نشانه تیر. ج. اهداف.
(هِ فُ) [ انگ. ] (اِ.) یک جفت گوشی که با اتصال آن به دستگاه صوتی یا تصویری، صدا به طور مستقیم و بدون پخش شدن در فضا دریافت شود، دوگوشی. (فره).
(هَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) خراب کردن، ویران کردن.
۲- (اِمص.) خرابی، ویرانی.
(هُ نِ) [ ع. هدنه ] (اِ مص.) آشتی، صلح.
(هَ دَ) (اِ.) اسبی که سفید باشد.
(هُ دَ یا د)(ص.)
۱- حق، راست و درست.
۲- فایده.
(هُ هُ) [ ع. ] (اِ.) شانه به سر، مرغ سلیمان.
(هَ) (اِ.) زراعتی که توسط آب باران مشروب شود؛ دیم، دیمه.
(هُ دا)
۱- (مص م.) راه راست نمودن.
۲- (اِمص.) راهنمایی، راست راهی. مق ضلالت.
۳- (اِ.) راه درست.
(هَ) [ ع. ] (اِ.) قربانی که به مکه فرستند.
(هَ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) بانگ کردن شتر در وقت مستی.
۲- (اِ.) آواز کبوتر.
(هَ نَ) (اِ.) زینه پایه، نردبان.
