رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
که همچون مت به بوتن دل و ای ره
غریق العشق فی بحر الوداد
«حافظ»
(اِ.) = انیران: غیرایران، خارج از ایران.
(نِ رَ) [ معر. ] (اِ.)
۱- (زردشتی) هر یک از مراسم دینی و مناسک مذهبی.
۲- (زردشتی) دعای مختصر (به زبان اوستایی یا پهلوی یا پازند) مانند: نیرنگ آتش.
۳- سحر، جادو، طلسم.
۴- شعبده، حقه بازی.
۵- حیله، مکر.
(رَ) (اِ.)
۱- طرحی که نقاش با زغال و جز آن بار اول کشد.
۲- رنگی که نقاش بکار برد.
۳- طرح هر چیز.
[ په. ] (اِ.)
۱- زور، قوت، توانایی.
۲- قدرت.
(مَ) (ص.) دارای زور و قدرت.
(اِ.) مجموعه‌ای برای تولید انرژی.
۱ - کلمه ربط و عطف.
۲- دیگر، بار دیگر.
(نِ) (اِمر.) جایی که در آن نی فراوان روییده باشد.
(نِ زِ) (اِ.) چوبی دراز و سخت که بر سر آن آهن نوک تیز نصب می‌کردند.
(~. بَ کُ) (ص فا.) (عا.) = نیزه بندکننده: کسی که با پررویی از مردم چیز ستاند، تیغ زن.
(~. گُ) (ص فا.) پرتاب کننده نیزه.
(نِ) (اِ.) سپاهی، لشکری.
(نِ) [ سُر. ] (اِ.) ماه هفتم از ماه‌های سریانی برابر با اردیبهشت.
(مص مر.) نابود، عدم.
(نِ یا نَ یَ)(اِ.) نی زار، کشت زار نیشکر.
(تِ) (ص مف.) ناپدید، معدوم.
(حامص.)
۱- ناپدیدی، فنا.
۲- فقر.
(اِ.) نک. نیشتر.
(اِ.)
۱- هرچیز نوک تیز.
۲- عضوی که حشرات گزنده با آن می‌گزند.
۳- (عا.) دهان.
(ص فا.)
۱- آن که نیش دارد.
۲- دارای نوک تیز.
۳- اهانت آمیز.
