رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
از همچو تو دلداری دل برنکنم آری
چون تاب کشم باری زان زلف به تاب اولی
«حافظ»
(نِ) (ص.) خم شده، واژگون.
(نِ بَ) (ص مر.) بدبخت، سیاه بخت.
(~. طَ) (ص مر.) (کن.) آسمان.
(نِ) (ص مر.) سرازیر، آویخته شده.
(نِ گَ دِ) (اِ.) کوزه، ظرف آبخوری سفالی.
(نِ) (اِ.)
۱- سنگ قیمتی که روی انگشتر نصب کنند.
۲- مُهر پادشاهان.
(نَ) (حر.) نه، نا.
(نِ یا نَ) (اِ.)
۱- گیاهی است آبی با شاخه‌های بلند و تو خالی که در زمین‌های باتلاقی و مرطوب می‌روید.
(نِ) (اِ.) سازی بادی از ساقه نی با چوب باریک و پنج سوراخ.
(نِ یا نَ. اَ) (اِمر.) نوعی نی (نای) که آلتی دمیدنی همراه دارد، شبیه انبان.
(نِ یا نَ بَ) (اِمر.) محوطه‌ای که با نی محصور کنند.
(نِ یا نَ دِ) (اِمر.) آلتی است برای کشیدن شیره تریاک که مانند وافور دارای حقه گلی است و چوبی دارد و شیره را با چراغ به وسیله آن می‌کشند.
(نَ شَ یا نِ ش کَ) [ په. ] (اِمر.) نوعی از نی با ساقه‌های بلند که برگ‌های دراز و گل‌های سرخ کم رنگ دارد. در داخل آن شیره‌ای وجود دارد که از آن شکر به دست می‌آورند.
(نِ قَ)
۱- (اِمر.) نی ای که از آن قلیان سازند.
۲- (ص مر.) (عا.) شخص لاغر اندام.
(نِ لَ بَ) (اِمر.) نی کوچک که با لب نواخته می‌شود.
(اِ.) (عا.)
۱- مردمک چشم.
۲- (عا.) عروسک به زبان کودکان
۴- بچه کوچولو.
(نِ یا نَ) (اِمر.) لوله ساخته از مفتول یا غیره که بر او آن پوست یا پارچه گرفته، یک سر آن به قلیان متصل است و سر دیگر به دهان (به هنگام کشیدن قلیان).
(اِ.) جد، پدر بزرگ.
(نِ بَ) [ ع. نیابه ] (اِمص.) خلافت، جانشینی.
(~. تَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) نایب بودن، جانشین بودن.
