رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
مراد ما نجویی ورنه رندان هوس‌جو را
بهار شادی‌انگیزی حریف باده پیمایی
«رهی معیری»
(ژِ) (ص.) ناپاک، آمیخته.
(ص.)۱ - چرکین.
۲- آلوده.
۳- حرام.
۴- بدکاره، بدکردار.
۵- نجس.
۶- کافر.
۷- غدار.
۸- کسی که در حال جنایت است.
۹- زشت، بد.
۱۰ - غیرخالص، مغشوش.
(پِ دَ) (اِ.) مردی جز پدر شخص، که با مادر او ازدواج کرده‌است.
(پَ) (ص.) پنهان، ناپیدا.
(پَ)(ص.) کار نسنجیده، بی احتیاطی.
(پَ سَ)(ص.) فاقد حالت پسندیدگی، ن اخوشایند، نامطلوب.
(ق.) ناگزیر، بیچاره.
(چَ) (اِ.)
۱- تبرزین.
۲- نیزه کوچک.
(ص.)
۱- بی ارزش، بی بها.
۲- ناکس، فرومایه.
(اِ.) درخت صنوبر.
[ په. ] (ص.) آلوده، آغشته.
[ په . ] پسوندی است که با الحاق به اسم، صفت یا بن مضارع تشکیل صفت دهد و معنی آن با، پر، آورد، ور، مند، گین، آگین، آلود و مانند آنهاست: اندوهناک، دردناک.
(ص.) (عا.) لات بی چیز، آن که آه در بساط ندارد.
(اُ) [ انگ. ] (ص.) حالت بوکسوری که در اثر اصابت مشت‌های حریف به زمین افتد و داور از یک تا ده می‌شمارد که او برخیزد و او نمی‌تواند.
(ص.) (عا.) کسی که ضربه کاری خورده و صدمه شدید دیده باشد.
(ص.) محروم، نامراد.
(ق مر.) خواه ناخواه.
(حامص.) ناامیدی، محرومی.
(کِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- کناره گیرنده، معرض.
۲- میل کننده، مایل.
(کِ) [ ع. ] (اِفا.) عهدشکن، پیمان شکن.
