رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
صبا گر چاره داری وقت وقت است
که درد اشتیاقم قصد جان کرد
«حافظ»
(اِمص.) بیماری، ناخوشی.
(یِ) [ فا - ع. ] (ص.) بی لیاقت.
(ل) (اِمص.) نالیدن، ناله و زاری.
(لَ دِ) (ص فا.) ناله کننده.
(لَ یا ل) (اِ.)
۱- زاری، صدای ناشی از درد یا ناراحتی.
۲- نوایی است از موسیقی.
(ص.) (عا.) ناجوانمرد، بی مروّت.
(دَ) (مص ل.)
۱- گریه و زاری.
۲- گله و شکایت کردن.
[ په. ] (اِ.)
۱- اسم، لفظی که برای نامیدن کسی یا چیزی به کار می‌رود.
۲- شهرت، آوازه (خوب). مق ننگ.
۳- کلمه، لفظ.
۴- صورت ظاهر.
۵- نشان، اثر.
(وَ) (ص مر.) مشهور، معروف.
(بُ) (ص.) مشهور، نیک نام.
(بُ دِ) (ص مف.) ذکر شده، مذکور.
(مُ نَ) (اِمر.) آبرو، حیثیت.
(مَ) [ فا - ع. ] (ص.) بی اجازه، غیرمجاز.
(مَ) [ فا - ع. ] (ص.) انس نگرفته، ناآشنا.
(مَ) [ فا - ع. ] (ص.)ناآشنا، ناشناخته.
(دَ) (ص نس.) زن پدر غیر از مادر شخص.
(مُ رَ) [ فا - ع. ] (ص.)
۱- نحس، شوم.
۲- نفرت انگیز.
۳- بدبخت، بداقبال.
(مُ تَ نِ) [ فا - ع. ] (ص.)نامأنوس، ناسازگار.
(مُ تَ رَ) [ فا - ع. ] (ص مف.) نامتداول، غیر مرسوم.
(ی) (ص فا.)
۱- کسی که در پی آوازه، نیک است.
۲- دلیر، شجاع.
