روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
عقلم از خانه به دررفت و گر می این است
دیدم از پیش که در خانه دینم چه شود
«حافظ»
(لِ) [ ع. ] (ص فا.) فریبنده.
(لِ) [ ع. ] (ص.) پاینده، جاوید.
(لِ) [ ع. ] (ص.) بی آمیغ، بی آلایش.
(لِ ص) [ ع. خالصه ] (اِ.) زمینی که متعلق به دولت باشد.
(لِ) [ ع. ] (اِفا.) آفریننده، خلق کننده.
(لِ) [ ع. خاله ] (اِ.)خواهر مادر. ج. خالات.
(~. زَ نَ) (ص مر.) (کن.) شخص دارای رفتار و گفتار مبتذل، سخن چین و پی گیر موضوع‌های بی اهمیت و غیرجدی.
(اِ.) دایی، برادر مادر.
(حامص.) عمل نقش زنی به وسیله سوزن بر پوست بدن.
[ ع. ] (ص.)
۱- تهی.
۲- آزاد، رها.
(بَ) (حامص.) لاف زنی، دروغ - گویی.
(کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.)
۱- تهی کردن.
۲- خلوت کردن.
(لِ یَ) [ ع. خالیه ] (ق.) گذشته، قدیم.
(ص.)
۱- ناپخته.
۲- چرم دباغی نشده.
۳- بی تجربه.
۴- ناپیراسته.
(دَ) (اِمص.) بیهوده گویی.
(طَ) (ص مر.) کسی که اندیشه‌های بیهوده دارد.
(طَ مَ) (ص مر.) کسی که آرزوهای بیهوده در سر می‌پروراند.
(مِ) [ ع. ] (اِفا. ص.)
۱- خاموش، ساکت، آرمیده.
۲- بی حرکت، بی جنبش.
(دَ) (ص مر.) ناشی، ناوارد در کار.
(مُ) (ص.) نک خاموش.
