روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
از زمین اوج گرفته است غباری که مراست
ایمن از سیلی موج است کناری که مراست
«صائب تبریزی»
(زَ نِ) (اِمر.) خواهرزن.
(زِ) (اِ.)
۱- سرشته، خمیر کرده.
۲- گِلی که مخصوص مالیدن به دیوار بود.
(تَ) [ په. ] (مص ل.)
۱- برپا شدن، بلند شدن.
۲- پدید آمدن.
۳- عاید شدن، فایده داشتن.
(تِ) (ص مف.)
۱- بلند شده.
۲- پدید آمده.
(اِمر.)جایی که چیزی ازآن برمی خیزد یا در آن پدید می‌آید، منشأ، منبع.
(س ِ) [ ع. ] (اِفا.) زیانکار، زیان رسیده.
(س ِ) [ ع. ] (ص.) رانده شده، دور داشته.
(اِ.) عاشق شوریده.
(اِ.) = خش. خشو. خوشه: مادرزن، مادر شوهر.
(اِ.) ریزه چوب و علف.
(اِ.) ریزه چوب و علف و کاه.
(ش ِ) [ ع. ] (اِفا.) فروتنی کننده.
(ش ِ) (اِ.) نک خاشاک.
(شَ) (اِ.) نک خاشاک.
(صّ) [ ع. ] (ص.)
۱- ویژه، برگزیده.
۲- منفرد، ممتاز.
۳- برگزیده قوم. ؛ ~ و عام همه افراد، افراد برگزیده و افراد عادی.
(ص رِ) [ ع - خاصره. ] (اِ.) استخوانی است مسطح و پهن و درشت که به دور خود پیچ خورده و شبیه به یک بال می‌باشد و آن استخوان با استخوان دیگر نظیر خود، استخوان خاجی لگن ...
(صِّ) [ ع. خاصه ]
۱- (اِ.) خاص، ویژه.
۲- خویش و مقرب کسی.
۳- برگزیده قوم. ج. خواص.
۴- (ق.) مخصوصاً، به ویژه.
(~. گِ تَ) [ ع - فا. ] (مص م.) نزدیک کردن، مقرب ساختن.
(ص) [ ع - فا. ] (ص.)۱ - ندیم، مقرب.
۲- خزینه دار.
۳- کنیزک زیبا.۴ - هرچیز نفیس.
(یَّ) [ ع. خاصیه ] (اِ.)
۱- سرشت، خوی.
۲- فایده، اثر. ج. خصائص.
