روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
از مراد شاه منصور ای فلک سر برمتاب
تیزی شمشیر بنگر قوت بازو ببین
«حافظ»
(حَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- گیاه خشک.
۲- بنگ ؛ سرشاخه‌های گل دار گیاه شاهدانه که پس از خشک کردن و آماده کردن به طرق مخصوص آن را به صورت جویدن یا تدخین مورد استفاده قرار می‌دهند.
(~.) [ ع - فا. ] (ص.) معتاد به حشیش.
(حَ یا حِ) [ ع. ] (مص م.) درو کردن.
(حِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- دیوار، دیوارِ قلعه.
۲- بارو، باره.
(~. دَ) [ ع - فا. ] (مص م.) محاصره کردن، در محاصره قرار دادن.
(حِ) [ ع - فا. ] (ص نسب.)
۱- زندانی، محصور.
۲- منسوب به شهر حصار در ماورالنهر که زیبارویانش معروف بودند.
(حَ فَ) [ ع. حصافه ] (مص ل.) عقل و رأی نیکو و استوار داشتن.
(حِ) [ ع. ] (ص.) اسب نجیب و نیرومند، اسب نر، اسب تکاور.
(حَ نَ) [ ع. حصانه ] (مص ل.) استوار بودن، محکم بودن.
(حَ) [ ع. ] (اِ.) سنگریزه.
(حَ صَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- آتشگیره، فروزینه، بوته.
۲- سنگریزه.
(حَ) [ ع. ] (اِ.) سنگریزه.
(حَ بِ) [ ع. حصبه ] (اِ.) بیماری که در اثر خوردن آب، سبزی یا میوه آلوده به وجود می‌آید.
(حَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) درو کردن محصول.
۲- (اِ.) درو.
(حَ صَ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) به سخن درماندن.
۲- تنگدل شدن.
۳- (اِمص.) تنگدلی.
(حَ) [ ع. ] (مص م.) محاصره کردن، احاطه کردن.
(حِ رِ) [ ع. ] (اِ.) غوره انگور، میوه نارس.
(حِ صَ) [ ع. ] (اِ.) جِ حصه ؛ بهره‌ها، برخه‌ها.
(حَ صَ) [ ع. ] (اِ.) موی رفتگی از سر.
(حِ) [ ع. ] (اِ.) دژ، قلعه.
