روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
گرم صد لشکر از خوبان به قصد دل کمین سازند
بحمد الله و المنه بتی لشکرشکن دارم
«حافظ»
(حَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- ناروا، ناشایست.
۲- کاری که اسلام از نظر شرعی آن را منع کرده و ارتکاب آن گناه باشد. مق حلال.
۳- ضایع، تباه.
(~. خا) [ ع - فا. ] (ص فا.)
۱- کسی که مال حرام می‌خورد.
۲- رشوه خوار، رشوه گیر.
۳- مفت خور، تنبل.
(~. دِ) [ ع - فا. ] (ص مر.)۱ - فرزند نامشروع، ناپاک زاده. مق. حلال زاده.
۲- (کن.) بسیار زرنگ و زیرک، بسیار محیل.
(حَ)
۱- (ص نسب.) حرامکار.
۲- (اِ.) دزد، راهزن.
(حَ) [ ع. ] (اِمص.) جنبش.
(حَ) [ ع. ] (اِ.) جنگ، نبرد.
(حَ) [ ع. ] (اِ.) آفتاب پرست.
(حَ بِ) [ ع. حربه ] (اِ.) سلاح.
(حَ) [ ع. ] (مص م.) شخم زدن.
(حَ رَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- تنگی، فشار.
۲- جای تنگ.
۳- گناه، بزه.
(حَ) [ ع. حرجل ] (اِ.) نوعی ملخ، میگو.
(حِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- جای استوار.
۲- پناهگاه.
(حَ) [ ع. ] (مص م.) نگاهبانی کردن.
(حَ رِ) (اِفا. ص.) پاسبان، نگاهبان.
(حَ شَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- فلس ماهی.
۲- ملخ که هنوز بال در نیاورده باشد.
(حِ) [ ع. ] (اِ.) آز، آزمندی.
(حِ. خُ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.)
۱- خشمگین شدن.
۲- به خود فشار آوردن.
(حِ صُ) (اِمر.)خشم و نگرانی.
(حُ رَ) [ ع. ] (ص.) جِ حریص ؛ آزمندان.
(حَ رَ) [ ع. ] (اِ.) هلاک، موت.
